1. Harco omarmt op 15 augustus deze “storfura” of te wel zeer oude dikke dennenboom

3. De storfura, netjes aangegeven met zo’n groen bordje, waar ook alle looproutes en loipes mee worden aangegeven op de Rondane

4. De witte hellingen, waar al weken mos wordt geplukt door een groep gastarbeiders, die mij altijd vriendelijk groeten als ik naar de Joker tuf

5. Deze foto maakt duidelijk hoe hoog dergelijke dennen kunnen worden, als je Harco’s lengte afmeet aan die van storfura

6. Het pad naar de P-plaats is stijl en kringelt langs het meer, waar vaak vissers staan

7. Er is een vissteiger aangelegd, waar je ook met rolstoel op kunt rijden. Er zit hier veel forel! Je moet wél een visvergunning hebben, die Mari-Anne op Solhaug Camping bijv. verkoopt of je laadt de dagvergunning via een app

8. En natuuuuuurlijk ontbreekt een ordentelijke utendo niet, mét wc-papier. En jaaaaaaaa, dát heb ik natuuuuuuuurlijk gecontroleerd! Anders kan ik er niet over bloggen. Met voorbedachte rade dus 😉

9. Iets verder op Rv27 liggen de verzamelde mossen in metalen klemmen klaar voor transport. Voor jouw kerststukje?

10. We stoppen bij Sjokoladelåven, want de bonbons zijn op. En dat kan natuurlijk niet. Dit bordje staat voor de oude schuur. Noorse humor over het onderkomen van meneer big die knort (grynt)

11. Er staat een nog oudere schuur naast Sjokoladelåven. Ik blijf bij ieder bezoek (ik geef toe, ik kom hier té regelmatig) deze schuur oogstrelend vinden

12. Dit huis staat er naast. Zo’n typisch Noors wit houten huis uit begin 1900 met houten randen die geborduurd lijken

13. Het is altijd lastig om te kiezen, welke bonbons het deze keer worden. We nemen ook bonbons met geitenkaas mee. Die zijn lekker, ontdekken we later

14. Mari-Anne en ik hebben Harco de dag dat we naar Gran reden geplaagd met allemaal man-onvriendelijke opmerkingen. Gelukkig is Harco “Eshuis-bestendig” en kaatst de ballen terug. Ik kan niet laten om dit bord te fotograferen…

15. Sjokoladelåven is een tussenstop waard, hoor! De sjokolade-maker is al het bezichtigen waard. Hij heeft er lol in en komt meestal in de winkel kijken wie zijn volgende klant is. De sjokolademelk is er heerlijk. Die kun je hier buiten in de zon prima drinken!

16. Uit onze ooghoeken zien we langs de weg dit bord. We stoppen en gaan op zoek naar de hut die te koop moet staan. We volgen de blauwe lintjes

17. Deze hut staat op een mini-eilandje aan het begin van onze route. Dát is pas een durfal in Noorwegen, met zoveel stromend water, dat in het voorjaar aardig stijgt!!!

18. Deze privé-brøytebil staat aan het begin van de weg naar de hut “til salgs”. Dat zegt iets over de toegankelijkheid… Ik word er enthousiast van, want ik zie mijzelf al in de sneeuw scheuren op een brøytebil

19. We passeren een vishut langs de Atna, maar dan komen we op een te brede oversteek. Als we zó bij die hut moeten komen? 100% zeker met water op een slee en een nieuwe voorraad kaarsen, want hutten in die regio hebben doorgaans noch stroom, noch water. Een brug te ver! Hoewel Harco al mijmert over de generator, zonnepanelen, een Victronkast en water oppompen uit de Atna. Tenslotte hebben we ruime ervaring met dergelijke zaken na ons bootleven!

20. We lopen langs de Atna terug naar de auto en tuffen verder naar Dørålseter. De hut is niet te vinden op https://www.finn.no/ dus het zal een raadsel blijven welke hut te koop staat