1. Op 12 augustus begint deze zonnige dag met een vlinder voor de hut op Solhaug |
2. Naast Harco die kijkt welke “hytter til slags” we vandaag bekijken. De thermoskannen met koffie en toddy staan klaar en het fototoestel ligt natuuuuuuurlijk in de startblokken |
3. We rijden over Rv27 richting Ringebu, in goed gezelschap van tweewielers en koeien. De schapen liggen elders midden op de weg te pitten |
4. Richting Måsåplassen komen we door een fraai landschap met mos, naaldbomen en vennen én vogels. Die waren ons té snel af! |
5. Water genoeg. We hebben afgelopen winter hier fantastisch gelanglauft! |
6. Op de kaart staat hier een weg. Nieuwsgierige Aagjes die wij zijn… de VW-bus rijdt er in, zonder te weten of we nog kunnen keren op deze doodlopende landweg |
7. Het wordt een spannende off-road weg op de hoogste wielstand en dan nog is het spannend met de keien op het spoor |
8. Tot onze opperste verbazing staan hier een paar hutten. Aan een strak blauw meer in een omgeving met wild. Kortom: iets met jagers |
9. Jagers, die natuuuuuurlijk een utendo (links achter) nodig hebben, zoals ieder wezen op twee benen. Dit was overigens niet een “til salgs object”, hoor |
10. We rijden terug naar de bewoonde wereld en worden beloond met uitzicht op Gudbrandsdalen |
11. In deze regio staan oude, houten boerderijen met klokkentorens op eigen erf |
12. Deze boer heeft nog nooit over “milieu” gehoord 😉 |
13. Op weg naar een “til salgs” hut zien we de Jåblom / Parnassia palustris, wat verder in de bloei met een rode knop |
14. Dit wordt um in de verste verte niet. Moeras voor de deur, slechte fundering, geen water noch stroom en ontoegankelijk. De toegangsweg lijkt op die van foto 7. In de advertentie zie je dergelijke gebreken niet, tenzij je het rapport opvraagt, maar dát is een berg leeswerk van zoveel hutten?! En pas bij ter plekke kijken, weet je wat je vindt van een hut! |
15. Jammer, met dat fraaie uitzicht en ruimte rond de hut |
16. Duidelijk een å gå på tur-gebied! |
17. Met die liefelijke Skogstjerneblomster om de hut (Stellaria nemorum) |
18. Maar…. die mygs. Als je daar woont, moet je aandelen nemen in “myggservietter”, anders ben je niet slim! |
19. Een van de buren heeft een pomp, dus zomerwater uit de grond. Harco mijmert over een put slaan, zoals bij Marco ook is gebeurd |
20. Maar als ik deze hoeveelheid Tyrihjem (Aconitum) zie? Dan is er ook oppervlaktewater in de buurt! |
21. In de bermen staan deze Mjødurt / Filipendula ulmaria tussen alle andere fraaie berm-bloem-kleuren. |
22. Het uitzicht op Jotunheimen is fantastisch! Wel, zo heeft iedere hut zijn voors en tegens. Wij leren veel van het hutten-kijken. Bijv. de reden waarom de ene hut duurder is dan de andere. We spreken ook Noren aan bij aanpalende hutten met de vraag hoe zij het doen met de water-winning en de stroom en de weg sneeuwvrij houden en… en…. |
23. Dit kleine moerasplantje zegt iets over de nattigheid rond de hut. Een Marineke-gevalletje, want ik kan nergens de naam vinden. De wortel, stengel en uitgebloeide knop zijn 100% helder. Daarna heb ik het plantje met water vervoerd en hier geplant! |
24. De volgende hut heeft stroom, maar geen water. Dat wordt een utendo! Wel een fraaie. En met stroom kun je ook nog een verbrandingstoilet kopen van ruim 3.000 euro… Dat scheelt bij hoge nood een run door de tuin! |
25. Het uitzicht is ook niet verkeerd. Met een koelkast en fornuis op gas? De buurman vertelde over het waterhalen in de buurt met een big smile, dus dat kan het grootste probleem niet worden |
26. Er bloeien Legeveronika / Veronica officinalis. Zó dapper als je weet hoe koud het hier ‘s winters kan worden! Dat zo’n plantje dat overleeft!! |
27. Op weg naar Solhaug via Rv27 hangen links diepblauwe wolken tussen de bergen, terwijl het mos wordt opgelicht door de zon die ons naar Sollia lokt. Of we nu al dé hut hebben gevonden? Nee, maar we weten steeds beter aan welke criteria deze moet voldoen en hoe we obstakels, zoals “geen water” zouden kunnen tackelen |
|
Wel gaaf zo,n hytte met grasdak . Mijmer mijmer…………
Ja gaaf, maar die hut stond toevallig op dat zandpad en was niet eens te koop. Harco vindt een grasdak niks. Je hebt altijd een druppend dak boven jouw hoofd. De jongere Noren kiezen dit nu nog uit nostalgie, maar op nieuwe hutten begint het een beetje “nep” te worden. De hutten zijn zó groot, dat wij ons afvragen in wat voor’n kasteel deze mensen thuis wonen? En jij wilt vast niet weten hoe luxe zo’n grasdak is. Dan is de “knip” aardig platter!