1. Sjokolade-weer of niet soms? Ik wil op 1e Pinksterdag mijn benen strekken, maar het regent pittig van tijd tot tijd

2. Dan maar “zondag-rustdag” invoeren en naar de Sjokolalåven, waar ze handgemaakte bonbons verkopen en heerlijke warme sjokolade melk. Oi, dicht! P.g.a. betekent “vanwege”, konfirmasjon = belijdenis. Pinksteren staat in Noorwegen in het teken van belijdenis doen en kinderen dopen.

3. Wijk ik uit naar het museum bij Atnbrufossen. Hahaha, is dicht, zit bomvol mensen in bunad. Lijkt op een doop.

4. Het weer knapt op. Tijd om langs Atnasjøen op pad te gaan

5. Hier in Atnbrua verkopen ze “rakfisk”, een typisch Noors gerecht, namelijk rotte (doorgaans) forel. Dát lijkt mij wel wat, maar er is niemand te bekennen. Ook gestrikt voor een doop of konfirmasjon?

6. Dit lammetje twijfelde tussen wit of zwart

7. Ik ga op pad, maar net als een paar jaar geleden, is het pad moeizaam op te pikken. Zo kom ik wél op een rustiek boeren erf terecht. Oeps…

8. Ik scharrel wat rond. Geen hond te bekennen of ze staren dat vreemde mens met die rugzak meewarig na?

9. Zo kom ik terecht op de “Hamsunstien”. Het pad dat de schrijver Hamsun gelopen heeft toen hij met zijn vrouw in Atnbrua woonde

10. Knut Hamsun woonde een jaar in Atnbrua. Hij won in 1920 de Nobelprijs voor de Literatuur. Ik heb o.a. Sult, Victoria, Markens Grøde en Landstrykere gelezen. Imponerende boeken. Op mijn e-book (ja, ik ben eindelijk zo ver!) staat Ny Jord. Ik verheug mij er op

11. Hier deed Hamsun inspiratie op. Hij keek uit op de watervallen naast de deur. De pen moet er van gevloeid hebben!

12. De Atnbrufossen dreven de zaagmolens aan. Deze zijn een bezoek waard! Niet met Pinksteren…. wegens die doop of belijdenis dus

13. Hij houdt mij in de gaten op de Hamsunstien

14. In Atnbrua staan monumentale boerderijen, fraai in ere gehouden

15. Op een paar vierkante meter kijk ik mijn ogen uit, net als in voorgaande jaren

16. Ik ga op pad

17. Vanaf de Hamsunstien een blik op Antnsjøen en de besneeuwde Rondane

18. Dit is een typisch Noors bloemetje, zag ik in het boek van Turglede van Lykken (zie een vorig blog). De naam? Eerst dat boek bestellen!

19. Op de route is een trapje over het schrikdraad gemaakt, net als op de dijk bij Den Oever. Zo kom ik bij het beloofde uitkijkpunt

20. Dit heeft Knut dus ook gezien. In de zon is het water staalblauw (kan ik mij herinneren)

21. Het mos is hier wit én dik. Ik leen een stukje voor in de hut. Een herinnering aan Hamsun

22. In een vorig blog vertelde ik, dat de kleuren op de hellingen zo mooi zijn. Niet zo verwonderlijk als je dit ziet!

23. Wandelingen genoeg, maar de eerste druppels vallen

24. Nadat ik dit bord zie, wil ik nog “even” naar deze bootplaats aan het meer

25. Ik stap langs het openstaande hek, maar na een stief kwartiertje verdwijnt het pad in het niets. Er is lang niet meer gelopen. Het wordt hutten-tijd!

26. Hij (Bjørkefink) fluit mij uit op deze kruin. Jaaaaaa, ik ga naar de hut voor “å slappe av” = onderuitzakken