1. Op 18 november halen we de VW-bus mét winterbanden én de laatste bodemplaat bij Scharphof op en tuffen door naar moeder in Dalen. Daarna verleggen we onze koers naar de Stekkenkamp bij Ommen, waar we van vrijdag op zaterdag “trachten” te slapen…

2. “Trachten”, want er loopt een weg langs de kampeerplek. Het verkeer raast niet door, maar wanneer nét onze ogen dichtvallen, sjeest er wéér een auto langs, stilte en dan wéér en… het is tot laat kroegtijd…

3. … Aan de andere kant van de Stekkenkamp loopt een spoorbaan. Tingelingeling! Komt ie weer, kedengkedengkedeng

4. Mooi is het er wél. Omringt door fraai gerestaureerde landelijke gebouwen. Het is dat de VW-bus er niet onder past, maar we hadden natuuuurlijk mooi onder een van deze kappen het droog kunnen houden!

5. Van alle gemakken voorzien. De inhoud van onze nieuwe pottipot vindt hier haar eindreis. Dát is nog eens in stijl je fecaliën dumpen

6. Appeltjes van de Stekkenkamp

7. Fraaie omgeving, hoor, rondom Ommen. Op de Stekkenkamp kunnen we met de fiets terug komen, mits we oordoppen kopen?!

8. Op het terrein ziet het er goed onderhouden uit

9. En vakmanschap is meesterschap. We rijden van Ommen naar Laag Zuthem via Vilsteren. Dus door de binnenlanden. Wat is het op die route indrukwekkend mooi! Gerestaureerde, monumentale boerderijen, landgoederen en fraai landschap (roofvogels, 7 hertjes in 1 wei en 1 witte reiger). Ook daar ligt voor 2017 een “terugkomertje”, want we rijden met twee auto’s achter elkaar aan en ik kan daarom niet stoppen om te fotograferen. Jammer!

10. In Laag Zuthem vertelt Gerard ons op zijn werkkamer over zijn verpakkingsindustrie. We zijn onder de indruk van zijn fotorapportage, maar ook van zoveel technische kennis!

11. Na een lunch die uren 🙂 in beslag neemt bij Gerard, willen we bij de Mirnser Klif kamperen, maar… ik hoor op de radio op weg naar Friesland, dat het 8-9 Beaufort gaat waaien met windstoten van 100 km/uur en regen. De wolken pakken zich nu al samen. Ik bel Harco die met rode lichtjes voor mij rijdt en we verleggen onze koers. Ja, je raadt het. We zijn inmiddels “watjes-kampeerders” bij de kachel thuis met kaarsjes aan. Zondag de benen op tafel , dik boek en dan droogjes genieten van de wind die om het huis zal razen