I dag, den 19 juni, har vi vært til en dåp i den Eritreiske Ortodokse Kirke i Drammen. Tjenesten begynte kl. 7 om morgenen til kl. 11.30. Vi føler oss ‘utvalgte personer’ som var invitert med to andre nordmenn. En utrolig imponerende dag, der vi lærte mye om deres kultur. Dåpen i dag var nemlig helt annerledes enn i Nederland eller Norge.
Etterpå var vi invitert til lunsj i kirkestua i Svelvik. Det eritreiske måltidet smakte veldig godt! Den eritreiske familien og venner inkluderte oss, som føles for oss som ”en varm bad”.

Vandaag, de 19e juni, waren wij bij een doop in de Eritrese Orthodokse Kerk in Drammen. De dienst begon om 7 uur ‘s ochtends tot 11.30 uur. Wij voelen ons ‘gezegende mensen’, die hierbij aanwezig konden zijn met nog een Noors echtpaar. 
Het was een bijzonder indrukwekkende gebeurtenis, waarin wij veel leerden over hun cultuur. Het doopsfeest was namelijk totaal verschillend met die in Nederland of Noorwegen. 
Daarna was er lunch in de kerkkamer in Svelvik. Het Eritrese eten smaakte heerlijk. De vier Noren en wij waren de enige die bestek gebruikten. Tot groot vermaak van de Eritreers. De familie en vrienden hebben ons geïnkludeerd in hun midden, dat als een ‘warm bad voelt’.

Vi tenkte at disse er til presten. Men i en tjeneste står du lengre tid, så da er en støtte velkommen. Wij dachten dat deze voor de dominee of ouderlingen zijn, maar dat bleek niet het geval. Je staat erg lang en dan is een steunpilaar heel welkom.

Alle er i eritreisk bunad. Den er hvit og brodert. Som i Norge, forskjellig fra område til område. I Gudstjenesten har de gitt meg et hodeplagg. Det følte mye bedre for meg. Kristin og Niels Jan var i eritreisk bunad, så Kristin hadde allerede et hodeplagg. Tijdens de dienst kreeg ik een hoofddoek en een staf om op te leunen. Ik was blij met de hoofddoek. Dat voelt goed als iedereen deze draagt. Kristin en Niels Jan hadden van de ouders van de baby Eritrese klederdracht gekregen, dus Kristin droeg een hoofddoek. Achteraf had ik beter een lange jurk aan kunnen doen, maar daar stond ik vooraf niet bij stil. De broer van de papa van de dopeling zei later, dat het er niet toe deed. Ze vonden het erg fijn, dat we er waren