1. We zijn terug op 7 oktober, waar je al een preview van hebt gezien. Je weet wel, waarin we door twee bejaarde Fransozen “gered” zijn van de P-plaats in Aumet.

3. Er schieten twee hertjes de bosjes in, terwijl wij op de GR10 de eerste helling op lopen

4. Onder in het dal ligt Lescun, waar de GR10 de andere kant op loopt, zie een vorig (lunch)blog

5. Harco is in gedachten op weg naar de bergruggen, die de campingeigenares ons als route heeft aangewezen

6. In dat hoge tempo moet je al snel de broek afritsen en verder strippen

7. Hier is de splitsing tussen de GR8 en GR10. Verdere gegevens ontbreken en de GPS vertelt niets over het ons beloofde pad. Die slierten zijn een “verboden-voor-koeien-gordijn”

8. Deze gespleten berg blijven we de rest van de dag zien

9. We zijn nog steeds niet op het pad over de bergkammen. Kwestie van doorzetten en omhoog lopen? Puf, puf

10. Moeten we hier omhoog? Er zijn genoeg schapenpaadjes, maar is dát het juiste? Je loopt niet “even” omhoog voor een beter overzicht

11. We klimmen gestaag verder en genieten van de afwisselende uitzichten. Marklin-omgeving, dát is het!

12. Naast de rotsen zien we rechts een pad over de kam lopen. We zetten de sokken er in die kant op

13. Onderweg hebben we lawaai genoeg van krekels die onder onze voeten wegspringen

14. Als we bij deze rotsen zijn, klimt Harco alleen omhoog om polshoogte te nemen. Nee, dat kan het bergkam-pad niet zijn, dat wordt wel héél steil!

15. We lopen in het verlengde van de juiste bergkam verder, maar dan wat metertjes lager. Dat spaart ons een klim, denken we…. In deze rimboe lopen paarden, mét bel

16. Hier naar beneden blijkt namelijk geen optie

17. We volgen het pad van de paarden richting top die je linksboven in deze foto ziet

18. Zien we er nu écht zo afgepeigerd uit? Deze Rode Wouw cirkelt boven ons

19. En neemt zelfs een forse duik onze kant op. Maar hij ziet, dat we nog best levendig zijn en haakt af

20. Eindelijk is het pad over de bergkammen duidelijk

21. Dat loopt wel lekker, maar de pret is van korte duur. We moeten rechts steil omhoog

22. Fantastisch, die herfstkleuren. Mooie beloning na een pittige klimpartij

23. Is er een beter pad dichtbij, waar we op kunnen overstappen?

24. Eenmaal op de hoogste kammen krijgen we dit kadoo: Het uitzicht over het dal waar ook de Gite de Lhers ergens staat

25. Het Marklin-gehalte is nog niet gedaald!

26. Theepauze voor de rode en aquagroene stokken

27. Heel in de verte in het andere dal zien we Refuge d’Arlet, de volgende gite aan de GR10. Wie weet een volgend jaar?

28. We zitten op de sneeuwgrens, terwijl het stoom van onze hoofden komt

29. De grens tussen de Franse en Spaanse Pyreneeën is een ruig gebied

30. De camera hobbelt gewoon overal mee naar toe

31. We zijn terug op 1920m

32. Géén idee waarom schapen ineens massaal aan de wandel gaan, zoals hier over een bergpaadje richting bergweide. Als één schaap over de dam is… Zoiets?

33. We beginnen aan onze afdaling over rommelige paadjes

34. In deze eenzaamheid bloeien blauwe bergbloemen

35. En distels natuuuurlijk. Deze staat mooi open, dus het is fraai zomerweer!

36. Eén van deze kraaien bedenkt, dat hij in mijn nek moet pikken. Ik draai mij nét op tijd om en verwens hem luidruchtig terug naar zijn makkers. Mijn knieën knikken wel een beetje

37. De maan cirkelt overdag nog om het hoekje

38. We zijn terug ter hoogte van de berghut voor herders. Nog een “uurtje” te gaan?

39. Als je dit ziet tijdens een wandeling in de Pyreneeën? Maak dan dat je naar jouw bestemming komt, want binnen de kortste keren dalen wolken naar beneden en ben je de kluts kwijt

40. De schapen zijn inmiddels in het dal aangekomen. Misschien hebben zij een betere barometer dan wij?

41. Dit zijn de (koe/paard-schapen)bellen die ons de eerste nachten wakker hielden. Nu zijn we er wel aan gewend

42. Harco ruikt stal. Niet wetende, dat we opgepikt worden bij Aumet. Wát een luxe. Anders was deze indrukwekkende wandeling zeker 8 uur lang geworden…