I Nederland er det endelig vinter! Nederlendere drømmer om den ‘Elfstendentocht’ skøytetur av 200 km. Folk som oppmuntre skøyteløpere har en oransje lua på fra UNOX, den største pølsefabrikken i Nederland. (kjøp 2 pølser, 1 lua gratis). Siste ‘Elfstedentocht’ var i 1997. Og nå har de så mye kuldegrader, men også Korona på besøk. Så ‘Elfstedentocht’ er ikke tillat. Utrolig trist! Se på norske WIKI Elfstedentocht
Eindelijk vriest het dat het pittig kraakt en dan krijgt een gemiddelde Nederlander een oranje gloed op zijn netvlies, gemengd met UNOX-mutsen en met bevroren snot aan neuzen, schaatsers die voorbij flitsen. Kortom: beelden van een Elfstedentocht. Maar Korona gooit roet in de UNOX-erwtensoep. Geen nieuwe, gratis oranje mutsen dus, geen Elfstedentocht. Waardeloos!
Nu heeft ieder nadeel, zelfs als is ie nog zo groot, ook een voordeel! Want ik heb de Noren verteld, dat UNOX gratis mutsen uitdeelt bij de koop van 2 UNOX-worsten (houd me niet aan het aantal, ik teer nog op 1997). Dàt gaat er natuuuuurlijk in als koek, dat worsten-muts-verhaal, want het grootste feest voor een Noor is, tijdens een wandeling, een vuurtje maken met daarop een paar worsten die langzaam zwart worden 😉
1. Ron, som bor i Nederland, sendte til oss flere is-bilder. Helt, utrolig, fantastisk! Ron stuurde deze ijsfoto’s de 7e februari. Het bankje, Frits, staat op de hoek Krabbersgat – Compagnieshaven. |
2. Ron bruker Jocé, kona hans, som fotomodell. Stakkars Jocé! Ron is heel galant: hij gebruikt Jocé als fotomodel 😉 |
3. Jocé ser på IJsselmeer, den største innsjøen i Nederland. Benken finner du i Enkhuizen, ved Krabbersgat, for å være helt presis. Jocé zit als Vrouwe van het Krabbersgat mooi vastgevroren 😉 |
4. I Norge har vi flere uker med kuldegrader nå. Bildet av den frossen stigen er tatt av Rune Nesland Askekjær. Het vriest hier al een paar weken. Ik heb gisteren vragen m.b.t. staalblauw-ijs uitgezet , maar… het is nog lang niet betrouwbaar hier! Het ijs moet zeker 25 cm zijn, omdat het doorgaans stroomt of er wordt drinkwater gewonnen |
5. Tirsdag 9. februar kjørte jeg til Drammen. Tre ganger var det et midlertidig trafikklys, som her. Fordi de prøver å skrape is av veien. Store mengder med vann strømmer ned fra fjellet og fryser på riksveien. Det er farlig! Ik reed vandaag, de 9e februari naar Drammen. Er stonden drie tijdelijke stoplichten, zoals op deze plek, want er zijn machines bezig om het ijs van de weg te schrapen. Langs de route hangen enorme ijspegels, maar die stoppen niet bij de rijksweg. Er liggen nu grote blokken ijs langs de weg na de klus |
6. Svelvikveien, 7. februar, bildet av Richard Halvorsen. Deze foto heeft meneer Halvorsen gemaakt langs de rijksweg naar Svelvik op de 7e februari. Dergelijke watervallen planten zich ongestoord verder over de weg |
7. Bevis at jeg har vært i Drammen i Korona-tiden. I Tingrett hvor jeg registrerte meg som gjest. Het bewijs dat ik binnenin het rechtsgebouw van Drammen ben geweest. Kwestie: je emigreert en twee jaar later ben je nog bezig… Ik heb mij netjes geregistreerd, zodat ze mij kunnen vinden als er weer een nieuwe Korona-haard uitgebreekt |
8. Så med den is-forsinkelsen var det ikke 2 x 30 minutter opp og ned til Drammens Tingrett. Vanwege die ijsklussen was het dus niet 2 x 30 minuten op en neer naar Drammen… |
|
|
Hoi Nardi , ik had een hele tijd zitten piekeren waar dat bankje nou zou kunnen staan . Toen je het me vertelde , kwam het me ineens heel bekend voor . Ik heb daar afgelopen zomer nog even tijdelijk aangemeerd om een héél “vies” en dreigend onweer over ons heen te laten komen . Onderweg van Medemblik naar Lelystad . Zwarte wolken met een lage gele rand ervoor kwamen op ons af vanuit het zuiden . Dat was “ angstaanjagend” genoeg om even de kademuur bij het bankje op te zoeken . Er zat vervolgens zoveel wind in die bui dat alle zand en grind van de kade het dek op werd geblazen . Was heel bijzonder .Daarna naar de sluis onder een blauwe zomerhemel . Achteraf een goed besluit geweest …..
Dat klinkt als een bak met zure appels en veel wind! In Noorwegen is er een gezegde: ”Het is geen schande om om te draaien”! Dat hebben jullie dus gedaan op de rand van de Compagnieshaven en dat loont! Wij hebben, niet verder vertellen hoor (!), een keer aan een zeeton gehangen met een touwtje, toen er zo’n bui aan kwam. Achteraf heel verstandig, want na een paar minuten zagen we alleen het dek nog en verder niks niemendal. Op de rand van een hevig ondiep. Daar zijn we na de bui heel rustig langs gevaren. Had anders kunnen verkeren!