Vanmorgen werd ons tuinhuisje afgeleverd, terwijl de meeste Nederlanders nog op één oor lagen. Het had wel wat, zo’n dubbele vrachtwagen met gele knipperlichten die in het donker in de bocht van de weg parkeerde om het ieniemienie tuinhuisje af te leveren. Nadat een klein transportwagentje was uitgeladen, vervolgde ons ieniemienie tuinhuisje haar weg naar Wierhooft 20, beter bekend als WH20.

Nadat het huisje netjes was geparkeerd, bood ik de chauffeur een bakje koffie aan. We hadden inmiddels al ontdekt dat we allebei Tukkers zijn, dus mijn aanbod ging er in als koek!
Het werd nog leuker, toen meneer vertelde dat hij te kerk ging in Wierden. Mijn geboortedorp! Hoe klein kan de wereld zijn.

Om op mijn netvlies te krijgen waar de Baptistenkerk staat in Wierden, liep ik in gedachten door het hele dorp. Het centrum bleek onherkenbaar voor mij. De “Markt”, waar de jaarlijkse veemarkt werd gehouden en waar de stangen stonden omringt met hoge bomen, is verdwenen.

Wát zonde! In Hoorn heeft men daar tenminste nog een parkeerterrein van gemaakt. Dat de Maatschoenmakerij op de Markt is verdwenen, net als de drogist, dat wist ik. Maar ook de kroeg van Dina Pleij is weg. Een markante vrouw met wild haar, waar ik als 4-jarige dreumes akelig bang voor was. De moeder van professor Pleij, die regelmatig te gast is bij “De Wereld Draait Door”.

En zo werd oud en nieuw met elkaar verbonden en kon ik de chauffeur nog wat over het oude Wierden vertellen en hij mij over de moderne versie!
Een verrassend begin van de dag waarop WH20 een tuinhuisje kreeg. Nou ja, als bouwpakket, dus wordt vervolgd t.z.t.