1. Er ligt op maandag de 18e maart, de “was-, Skype- en regeldag” een lijstje op de hoek van mijn bureau. Te beginnen bij de DNB-bank. We hebben er twee auto´s in de verzekering. Bij toeval ziet Harco zondag, dat de VW-bus niet meer op de lijst van de verzekerde spullen staat. Nu heb ik vandaag toch geen auto-plannen, maar… hoe kan dit nou? Het euvel is snel verholpen na een telefoontje met de DNB. We reden wel verzekerd rond, maar na de laatste mutatie is er iets niet goed opgeslagen in het systeem. Rechtgezet dus. Pppfffff, dat is één! Kan ik dinsdag naar een ontmoeting op het Rode Kruis huis in Svelvik, waar men al net zo actief is als op de Frivilligsentral, zie Aanbod Rode Kruis Svelvik

2. De Belastingdienst gebeld. Deze keer geen negatief nieuws (zie Chaos bij Belastingdienst), maar onze vraag over terugbetalingen van de Belastingdienst. Maandelijks een klein bedragje, waar we hier net melk van kunnen kopen. Ik weet nu waar dit mee te maken heeft en… De Belastingdienst smeert het teveel betaalde uit totdat het bedragje is terugbetaald…. Lekkere jongens zijn het ook! Gelukkig vertelt de Belastingambtenaar, dat zij ook op een Noorse bankrekening kunnen storten, dus dat wij onze Nederlandse rekening zonder problemen kunnen opheffen (vanwege onnodige bankkosten). Want ter voorbereiding van het opheffen, kwamen wij achter de stortingen

3. Er loopt al enige weken correspondentie via de UWV-website met een dame van de Afdeling Buitenland. Ik ben namelijk netto 400 euro/maand er op achter uit gegaan na onze emigratie. Ik ben nog steeds op zoek naar de oorzaken hiervan. Het kan niet alleen aan de afdracht van Nederland voor de ziektekosten in Noorwegen zijn, toch? Heb ik “slapende honden wakker gemaakt!” Krijg ik vrijdag een brief van het UWV, door diezelfde mevrouw getekend namens het bestuur, dat mijn uitkering wordt geschorst! “Want ik heb geen formulier op de UWV-website ingevuld met wijziging van persoonlijke gegevens (lees Noors-adres). Tijdens die correspondentie met dezelfde dame ben ik hier niet op geattendeerd! Terwijl er natuuuuuurlijk wel op mijn naam is gekeken door het UWV, om mijn vragen te beantwoorden. Het CAK, die voor het UWV het verdrag tussen Nederland en Noorwegen uitvoert, vertelde mij in november 2018 “dat ik verder niks hoef te doen en zij alles van mij overnemen”. Oi, oi, oi! Ik had dus wel iets moeten doen! Mijn adreswijziging op de UWV-site doorgeven! Die wijziging loopt dus niet via de Gemeente Hollands Kroon, die dit wél doorgeeft aan officiële instanties zoals de Belastingdienst en het Pensioenfonds. UWV is onder en boven de wet en ik ben blond :´-( Afijn, het formulier is ingevuld en ik heb gebeld. De schorsing is opgeheven. Krijg ik vanmorgen een brief, dat ik per 1 mei de WIA weer ontvang. Ik krijg ter plekke een lekke hartklep! Want wat doet het UWV met maart en april? Twee strafmaanden? Weer gebeld. Helemaal gerustgesteld. De schorsing zou ingaan op 1 mei en is op 1 mei opgeheven. Jippie!

4. En dan piept mijn mobieltje met een spoedbericht van de NRK rondom de schietpartij in Utrecht. Terwijl ik mijn blog over de Skiskyting-wedstrijden net afmaak! Bizar macaber. De uitzending is nog steeds live op de NRK, wat een triest nieuws… ik bel Thomas. Vandaar de Skype! Alles is rustig bij hun. Ppppfffff. Ook weer op orde. Inmiddels drie doden. Zó triest!!! Ik laat Bo de sneeuw hier zien. Bo wil meteen bij oma spelen… een duidelijk “buitenkind”! Bo heeft wel een voorwaarde… dat oma in Noorwegen ook een keukentje voor Bo heeft, net als thuis (van diezelfde oma gekregen toen zij 2 werd). Jaja. Ik sleep speelgoed voor het scherm om te bewijzen dat oma speelgoed heeft, maar een keukentje?… hhhmmmmm, oma kan natuuuuuurlijk een 2e maken als er plannen zijn richting Svelvik. Ondertussen hoor ik op de NRK alleen maar akeliger nieuws uit Utrecht

5. De sterren staan verkeerd! Er komt een dringend verzoek binnen van de PVVN, de patiëntenvereniging voor mensen met een neuromodulator, om een enquête in te vullen, want “Het ZIN en de zorgverzekeraars hebben het voornemen om de neurostimulatie bij chronische zenuwpijn niet langer te vergoeden. Dit geldt ook wanneer u al geïmplanteerd bent. Geen vervanging meer van lead of batterij.” Zie https://pvvn.nl/ Natuuuuurlijk heb ik deze enquête ingevuld. Schaamt de Nederlandse Overheid zich niet? Zo´n neuromodulator is een eindstation na een lange en intensieve worsteling met veel pijn. Acht jaar heb ik, als lijdend voorbeeld, die strijd gestreden, tot morfine aan toe! Het heeft ruim een jaar gekost om af te kicken, nadat de neuromodulator is ingebouwd en zijn werk doet. De Noorse huisarts zei: “U heeft uw leven terug!”. JUIST!!!! Weet de Nederlandse Overheid niet hoe slopend pijn is? En dat een neuromodulator geen “pretje” is? Die laad ik 2x per week, dus kan nooit langer dan een paar dagen zonder stroom, het apparaat zit ingebouwd en kan er niet meer uit. Dat betekent ook psychisch wel het een en ander, na twee risicovolle operaties, waarbij je bij bewustzijn moet zijn om te kunnen zeggen “dat het apparaat werkt”. Ik kan belangrijker argumenten inbrengen. De kosten van 8 jaar ziekenhuis, huisarts, specialisten, rug-operatie en een vrachtwagen aan medicijnen. Meer dan 20 pillen/dag en dan nog kroop ik over de grond van ellende. Niet te geloven, hè, als je mijn blog volgt en mij ziet langlaufen?! Dat langlaufen kun je als luxe zien, maar ik moet dagelijks voldoende bewegen. Het blog is mijn dagboek en mijn rustmoment. Dan krijgt mijn lijf pauze na het bewegen en mag mijn hoofd nagenieten. Mooi evenwicht! Nu nog die neuromodulator voor de rest van mijn leven aan de praat houden, want anders zit ik opnieuw “achter de geraniums met héél véél pijn!!!. De in-mijn-lijf-ingebouwde-batterij moet namelijk na een paar jaar vervangen worden… 

6. Inmiddels ben ik gemeld op de Pijnpoli in het universiteitsziekenhuis in Oslo. Ik wil een afspraak maken voor controle van de neuromodulator. “Nee, dat hoeft niet. Wij zien patiënten alleen nog als er iets fout gaat”. Over kwaliteit van gezondheidszorg gesproken? Dan vraag ik mij af of ik beter af ben in Nederland of in Noorwegen. Ik ben in beide landen verzekerd, maar raak ik niet van de regen in de drup? Deze foto komt van de NRK n.a.v. een regen aan wantoestanden in de Noorse ziekenhuizen. Lees 14 patiënten overleden in Noorse Ziekenhuizen  Vorige week is een kankerpatiënte een paar keer op het NRK-nieuws geweest. Zij heeft met twee soorten kanker géén centrale behandelaar. Nee, deze patiënte wordt begeleid door 30 (!) verschillende artsen en andere hulpverleners. Chaos dus. Zij is haar eigen casemanager met een dikke ordner (die mij akelig bekend voorkomt uit die 8 jaar pijn). Zij heeft haar zegje gedaan in Stortinget, het Noorse regeringsgebouw. Noorwegen is veel rijker dan Nederland. Helaas durf ik niet te zeggen, dat de Noorse gezondheidszorg beter is. Toch ligt de oorzaak ook in Noorwegen deels in de financiering! Mijn Noorse huisarts vertelde, dat hij mij na twee onderzoeken (mammografie en uitstrijkje) niet belt, tenzij er iets mis is. Ben ik niet gerustgesteld als ik niks hoor? Dan kan ik inloggen op het gezondheidssysteem en de vraag “alles oke, want ik hoor niks?” aan de huisarts voorleggen. Dan krijg ik antwoord incl. de rekening…