1. Een intermezzo-route op zondag de 23ste. We lopen van Spidsbergseter langs Flaksjøen. Let op die groene streep die recht omhoog loopt… en weer recht naar beneden: Eshuis staakt waar de rode route van vorig jaar begint!

2. Voor de staking lopen we op een gebrøyt pad langs Flaksjøen richting Svartfjellet

3. Strak pad, maar zonder løypes. De sneeuw is hier nog niet dik genoeg om die geulen te frezen

4. Een zondagskadoo, zo´n zon!

5. Van Flaksjølihøgda zijn we afgelopen zomer naar beneden gelopen

6. Onze favoriete hangplek met uitzicht op Flaksjøen. Zelfs met utendo, je weet wel, die poepdoos zonder stromend water. Geen rugzak? Geen toddy!

7. Harco heeft iets in zijn hoofd…. ik weet nog van niks! en loop onbevreesd achter hem aan

8. Flaksjøen

9. Svartfjellet in de verte. De volgende link is de zomerversie, mocht je enig verschil willen zien: Zomerversie Svartfjellet

10. Harco is bijna bij zijn doel

11. We pakken het pad naar DNT-hut Eldåbu, haaks op Flaksjøen. Dat wordt met Pasen (!) gebrøyt

12. Ja, ik kom, ff mijn neus aan mijn handschoen afvegen (noooooooit afgeleerd uit de kleutertijd, ondanks voldoende straf)

13. Het is net als bij hoge golven, je kunt op een foto niet vastleggen hoe steil een pad is. In fiskebein naar boven, anders ben ik achterstevoren sneller beneden dan omhoog

14. Er is een bijkomend probleem. Hier is geen pad, maar een enthousiaste Noor geweest. En… ik ken de route goed genoeg, ondanks dat Harco roept: “Het wordt straks minder steil, schat!”

15. Bij iedere stap zak ik lekker diep de sneeuw in. Dan moet die andere ski weer boven water komen en de volgende stap gemaakt worden

16. En dan nog door de diepe sneeuw rond Svarthammeren? Mooi niet! Ik staak!

17. Harco keert om en daalt af naar Flaksjøen

18. Snel nog even een nieuw pad maken, de lieverd, zodat ik niet tot mijn middel in de bocht in de sneeuw verdwijn, zoals vorig jaar

19. De gebrøyte route komt naderbij. Mijn stemming ontdooit bij -14ºC

20. Harco stapt de zon tegemoet en dan…. wordt het nóg een forse tippel, want we lopen verder Svartfjellet op. Die winter-versie staat al een jaar op mijn bucket list. Dom kuiken dat ik ben! (cliffhanger)