1. Zaterdag de 20ste oktober. Laat ik beginnen met een snelle-mobieltjes-foto. Lekker onduidelijk, maar… het is ook een onduidelijke snuiter die in Hoorn dit vreemde toestel achter zijn fiets voortsleept!
|
2. De orgelman geeft kinderen van gulle gevers een spekkie. Hollandser kan niet!
|
3. Natuuuuuuurlijk mag ik foto’s maken van zijn “Broodvechter”. Daarna zegt hij: “Veel succes meid met de emigratie!” Ik schiet lachend bij Pearl binnen. We moeten het nog wel scherp zien bij onze overstap!
|
4. Na een inpak-zondag kuieren wij langs de kade op Den Oever. Wegens dijkverzwaring is de boel over de kop gegooid. Het droogdok is verhuisd
|
5. Hier kon men twee sluisdeuren laten zakken in twee gleuven. Een paar jaar geleden liep het dorp onder, terwijl de WR-schuiten op de kade lagen te bonken. Het dorp is nu beschermd door vier massieve houten deuren. Den Oevenaren houden droge voeten als het zó doorgaat met de stijging van de zeespiegel
|
6. De kade langs de haven wordt versterkt en opgehoogd. Massief! Mooi?
|
7. De architect heeft hier vast mooie poppetjes op getekend, met rode, gele en UNOX-mutsen op. Een bescherm- en fleurige zitkade. Als ik water was, zou ik onmiddellijk rechtsomkeert maken!
|
8. Als men op de kade in Den Oever klaar is, wordt de Afsluitdijk aangepakt. De werkketen staan al langs de A7 bij afslag 14 naar Den Oever. Een mega-project. Nederland heeft heel wat over voor droge voeten!
|
9. Langs de nieuwe basalten-kade zie je restaurant Basalt op de haven
|
10. Altijd indrukwekkend om langs grote, middelgrote en kleine WR’s te kuieren
|
11. “Uitsluitend voor varende monumenten”. Dat ondeugende alubakje!
|
12.
|
13. Een hevig gepiep komt uit zijn schip. Zijn dieptemeter houdt geen rust op zondag en slaat alarm? Of heeft hij zijn ETA bereikt?
|
14. We lopen naar het havenhoofd met Hippo op de horizon
|
15. Lamsoor is uitgebloeid, Wadvogels dineren bij eb
|
16. Terug in de haven, drie WR’s op een rijtje met de vernieuwde visafslag op de achtergrond
|
17. WR 22 is nét zo eigenwijs als wij. Hij strijkt de Wieringervlag ook nooit
|
18. In het droogdok liggen doorgaans opknapklussen. Dit is een nieuw project op de werf midden in het dorp
|
19. Wij bestuderen deze vreemde vorm. Wát diep steekt deze Engelse visser!
|
20. Wij bedachten er een paar meter schip tussen om betere verhoudingen te krijgen. Hij kan in ieder geval droogvallen als het moet
|
21. Imposant diep, vast stabiel en ergonomisch uitgedokterd. Wij gaan terug naar dingen waar wij verstand van hebben: dozen inpakken!
|
Verhuizen staat in de top 5 van “taaie levenservaringen”, zal ik het maar noemen.
Persoonlijk is het niet dat inpakken, de stof die om jouw oren dwarrelt, de troep, de chaos en dan orde op zaken na weggooien.
Maar… de vergeten dingen die je tegenkomt, die herinneringen oproepen.
Leuke, verdrietige.
Ik stuurde via WhatsApp een foto naar zoon David met de woorden: “Mooi jongetje gevonden tijdens het opruimen!!!” Daarna vond ik tussen spullen van moeder mijn toespraak tijdens de crematie van vader terug.
Ik heb de eerste en de laatste woorden gelezen: “Lieve James” en aan het eind: “Tot ziens, James!”
Ergens in mijn tekst zal gestaan hebben, dat zijn jongste dochter ooit aan moeder vroeg, toen zij een uitbrander van vader kreeg: “Die meneer heeft niks over mij te vertellen!” Vijftien jaar leeftijdsverschil en een totaal andere jeugd dan oudste zus en ik.
Van dergelijke filmpjes die voorbij komen, dáár word ik moe van.
Die dozen? Die stapelen lekker weg.
Zo blijft er evenwicht. |
Comments
WR en dijkverzwaring — No Comments
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>