1. Op donderdag de 19e juli loop ik van de Prestegard op Ringebu naar de Stavkyrkje

2. Er zijn nog 28 stavkirke in Noorwegen. Rondom het jaar 1000 werd het christendom in Noorwegen ingevoerd en tot 1537 werden er 1000 stavkirker gebouwd. Die kerken waren in die periode katholiek, zoals ook in Ringebu, die in ong. 1220 werd gebouwd

3. De stavkirkene in Noorwegen

4. Ik tel er 24. Die andere vier zijn vast niet fotogeniek

5. Ik loop van de Prestegard naar de Stavkyrkje over het pelgrimspad. Mooi laantje, waar ik als pelgrim voor zou tekenen!

6. Nu schiet Harco in de lach. Hij weet precies waarom ik vertraging oploop ….

7. Over een bruggetje, over het kerkhof naar de kerk. Na zoveel kerken in drie weken, ben ik bijna een pelgrim geworden 😉

8. De Stavkyrkje en rechts het rek met oude grafstenen. De rode toren is van de verbouwing in 1631

9. Deze meneer leefde van 1795-1855. Een oude ijzeren plaat dus, zonder gaten er in! Kwaliteit ijzer!

10. Stenen grafstenen met symboliek

11. Ben je al dood en dan dit op jouw steen. Lig je deprie in de kist!

12. Deze grafsteen uit 1782 is toch nog ouder dat die ijzeren

13. De kerkdeur staat al open

14. Met het zicht op de preekstoel, het orgel en het altaar

15. De uitgang. Onder de kerkvloer werden in 1980 maar liefst 900 munten uit de tijd van Håkon Håkonson (1217-1263) gevonden. Een raadsel. Waarschijnlijk geofferd. Maar de munten lagen verdacht, alleen maar aan de mannenkant! Slodderkonten 😉

16. Ik weet niet of de preekstoel en het altaar uit de katholieke tijd rond 1220 zijn of van na de lutherse reformatie in 1537

17. Engeltjes genoeg. Deze kijkt vanaf de preekstoel om kerkgangers in de peiling te houden

18. Het orgel, waar in de zomermaanden concerten op worden gegeven, zie Zomerconcert 2017

19. Twee aan-de-maatse Noorse bengeltjes

20. Dit is St. Lars (Laurentius) uit 1250. Hij overleed op 10 augustus en op die dag viert men nog steeds Larsok. De overheid kan alcohol duur maken, dat hindert de Noren niet om dergelijke dagen te vieren

21. Het koningsmonogram van Fredrik de IV. Dit monogram is ook in andere kerken in Gudbrandsdalen te zien

22. Tot 2012 was de Noorse koning hoofd van de kerk.

23. Toen de kerk in 1631 werd verbouwd, verdwenen de veranda’s. Er zijn er dus veel meer geweest

24. Dit zou kunnen refereren naar barones Rosendal, die in de Stavkyrkje begraven ligt

25. Dit is de Duitse oberluitenant Von Dresky uit het Oplandse regiment. Hij diende 33 jaar voor Denemarken en Noorwegen. Hij stierf in Ringebu in 1735. Deze plek heeft hij verdiend, vond “men”

26. En toen was er licht!

27. De kerk werd in 1717 voor de 1e keer geschilderd. Het dak lag toen nog lager. Vandaar dat de onderste helft van de binnenmuren maar zijn geschilderd. Vroeger waren er geen ramen, alleen lichtspleten

28. Fraaie draagconstructies

29. Ook zoals hier op de hoeken

30. De ongeschilderde bovenhelft. De kerk is binnen ook helemaal wit geweest. Gelukkig pakten de schilders in 1921 opnieuw de kwast ter hand, zodat deze in originele stijl werd teruggebracht

31. Het is blijkbaar nooit duidelijk geworden, wat deze koppen betekenen. Ze houden het op vrijheid van de bouwmeester

32. Vakmanschap, meesterschap

33. Het gedenkteken van de prest-familie Irgens, betaalt door de sogneprest zelf in 1787. Hij stierf twee jaar later

34. En zo hangen er verschillende ornamenten uit die tijd

35. Aan engeltjes geen gebrek

36. Ook bijbelse taferelen ontbreken niet. Eigenlijk is dat visueel onderwijs uit die tijd

37. De geboorte

38.  In 2010 werden bijna 4 miljoen Noren gedoopt in de Lutherse kerk. Als je bedenkt hoeveel Noren in Noorwegen wonen? Dan wordt het doopvont regelmatig gebruikt. Noren zijn nog behoorlijk kerks. Zij worden gedoopt, trouwen doorgaans in de kerk en doen belijdenis

39. Het altaar is opgebouwd uit drie verdiepingen

40. Het bovenste beeld is God, het linkse beeld Christus met staf, rechts St. Peter met sleutel. Middenin de Hemelvaart, rechts St. Jacob met een knuppel (volgens mij is het een beker), en St. Philip met een kruis. Links St. Thomas met een lans en St. Jacob met een boekenrol. Op de voorste kerkbanken heb je wél wat te zien! 

41. Rechts zijn Matheus en Johannes. Links zijn Lukas met een os en Markus met een leeuw. 

42. Middenin is de opstanding

43. Rechts is Moses met een boodschap en een hoorn. Daarnaast Johannes met een knuppel. Links zijn Paulus met een zwaard en Aron met rookwaar (Te laat voor Stivoro)

44. Het middenstuk is de kruisiging

45. Wat een meesterschap is hier aan te pas gekomen, om Johannes met knuppel uit te snijden!

46. Er zijn twee kruizen uit 1300

47. Deze hangt boven de buitendeur

48. “De kerk is gerestaureerd in 1921”

49. Slangen de draken uit het oude Noorse geloof komen uit de 1e kerkversie (1220) en zijn nog te zien rondom de voordeur. Als je “Snorre” leest, valt dit stuk geschiedenis op zijn plek! Er komen ook nog twee runetekens voor op een kerkwand. Het portaal is nieuwer, omdat dit breder werd gemaakt na een brand in een andere kerk in 1822 waarbij 113 mensen omkwamen. De oorzaak was de smalle deur, zodat je slechts één voor één naar binnen kon, om geen kwade geesten mee naar binnen te nemen.

50. Ik ga de zon weer in en bekijk grafstenen. Opvallend is in Noorwegen, hoeveel mensen er met eenzelfde naam op een kerkhof liggen. Dit is de achterkant van een ijzeren kruis

51. “Dank voor het leven, dank voor de dood. Achter alles schijnt het morgenrood”

52. Van Ringebu over Rv27 naar Enden, kom ik weer twee Noren tegen “met de gedachten op sneeuw”, zoals Marco opmerkt. De jongste van het stel kijkt zenuwachtig achterom. Hij weet niet dat Paparazzi geen haast heeft. Die zit te knipperen

53. Dat mens wil maar niet inhalen. Ze zetten de sokken er in. Paparazzi volgt

54. Oké, genoeg foto’s. Nu moet ik weer serieus deelnemen aan het verkeer. Tenslotte is er sprake van Noorse zomerdrukte!