1. Op donderdag de 19e juli rijd ik door Snødøldalen op Rv27 naar Trabelifjellet. De natuur heeft hier flink haar best gedaan!

2. De Noren hebben écht vakantie. Het wordt met de dag drukker op de fjellet met kampeerders. Ook van die lieve kleine, groene pubtentjes her en der verdekt opgesteld. Niet te vangen op de lens in een rijdende bus…

3. Ik kom langs de “stort”, alwaar ik lege, ongekneusde (anders levert dit niks op voor het goede doel) bierblikje in het blikjesdepot werp

4. Nee, Ron, hier is geen watersport! Hier staan hutten zonder waterleiding, afvoer en stroom. Als er dan een beek, meertje of bron is, hoe denk je dan dat die Noor zijn water omhoog krijgt? Juist! Vandaar dat die Noren met die super spierballen zich zo snel met die skistokken voort kunnen duwen op de lange latten 😉

5. Aan het begin van het opstijgen naar de top van Trabelifjellet, zou je op deze natuuuuuuurlijke bank kunnen uitrusten

6. Daar omhoog

7. Inmiddels is het veel warmer dan YR.NO heeft voorspeld. De laatste loodjes kosten druppeltjes

8. De VW-bus staat achter een boom. Er staat nog een VW-bus van Tsjechen die met een baby op de rug aan de wandel gaan en daarnaast Spanjaarden met een dreumes van 2 jaar en een baby op de rug. Daar heb ik 2x een praatje mee gemaakt. Ze willen graag leuke plekken weten. Ik heb de kampeerplek bij Snøhetta aangeraden. Zó mooi daar! De rit over de 27 en 29 ook, dus “gaan met die banaan”. Ze vinden het komisch dat Harco in Madrid zit en zij hier, helemaal met hun bus! “Bye bye”, zegt de dreumes

9. De eerste varde in zicht. Niet eens op de top

10. Ik kom vandaag meerdere resten van vangstplekken tegen. Hier is menig rendier gesneuveld

11. De volgende varde. Eigenlijk leuk, want zo loop ik van doel naar doel. Doelloos ronddolen is niet zo mijn ding

12. Ha, mensen! ….en een volgende varde

13. Ja, Ine, het is wéér Muen. Ik kan er niks aan doen, hoor. Dat ding duikt steeds op in mijn lens. In ieder seizoen onze favoriet

14. Ideaal, zo’n dal, om vangstplekken bij aan te leggen. Ik kom er nog meer tegen op Trabelifjellet!

15. Varde! maar dit is nog steeds niet het hoogste punt. Dat is de volgende varde

16. Trabelifjellet 1094m mét een stolp. Ik had écht mee moeten doen aan stolpenjacht! Had ik vast een stuk rendier- of elandvlees gewonnen of ben ik nu wat macaber? Svartfjellet en Muen zijn slecht 50m en 350m hoger, maar 3x zo lastig te bestijgen. Geen pad, grote brokken, klimgeitwerk

17. Ik heb je gewaarschuwd: van varde naar varde naar…

18. Deze stond erg op het randje. Daar heb ik lekker tegen aan gezeten voor mijn lunsj. Nee, géén gesmolten Kvikklunsj. Één keer was genoeg!

19. Onder in het dal is een camping en de KIWI te zien

20. Langs deze wand zeilden Noren deze winter met doeken naar beneden. Je weet wel, waar je een karretje mee afdekt als je zaterdags de tuin naar de stort brengt

21. Een varde met lotgenoten aan een picknickbank. Het wordt nog gezellig ook op deze vardetocht

22. In het verlengde van Muen (ik kan het écht niet helpen!) deze varde, die straks aan de beurt komt. FF wachten hoopje stenen!

23. Eerst de brievenbus, die kan natuuuuuurlijk niet uitblijven. Ik schrijf keurig mijn naam er in, met de hartelijke groeten. Wie zou zo’n boek nu lezen ‘s winters? Bij de kachel en dan mijmeren hoe die persoon er uitziet?

24. Mooi paadje zo van top naar top. Geen geitenwerk met reuzenstappen

25. Hebbes!

26. Als ik achterom kijk, zie ik allemaal vardes opduiken. Been there, done that 😉

27. Flaksjøen

28. De Rondestien op de achtergrond

29. Dit is de andere helling waar ze van af kwamen in de sneeuw, zwevend en rollend met aan vier punten een doek, dat wordt  vastgehouden door vier man

30. Dit is de laatste varde die ik vandaag pak. Er zijn er nog véél meer als je, de andere kant op, over de toppen naar Dynjefjellet loopt

31. Hier liggen drie vangstplekken in een veld van nog véél meer

32. Verderop nog zo’n duidelijke

33. Die meneer met die hagelwitte bloes kijkt mij na

34. Midden in de “rimboe” een paaltje dat de grens van een perceel aangeeft

35. In deze warmte weinig vogels. Alleen een Blåmjelt te melden tussen de vardes

36. Ik kan deze foto als droogtefoto naar de NRK mailen! Normaal kom je hier niet met droge voeten langs. Het meertje op de DNT-kaart is verdampt. Drie eenzame rietpollen die gillen om water achterlatend

37. Dan doe ik een ontdekking. Mosterd na de varde-maaltijd! Aan deze kant naar boven lopen is langer, maar niet erg steil. Nu snap ik die Noren met kleine kinderen pas. Ik dacht al, hebben ze hun grut aan de haren omhoog gesleept?

38. Liefelijk omhoog, toch? Zo kan ik ook wel bij stolpen komen!

39. Nee, geen waterleiding. Het is de ontluchting van de septic tank… wasknijper!

40. Harco is er bijna. Samen maar gaan zwemmen, want alleen die tenen dompelen, dat kan écht niet meer door de beugel, Eshuis

41. De Spanjaarden vroegen hoe ik in hemelsnaam zo snel terug kon zijn? Het blijkt maar 4,2 km te zijn en wat denk je van mijn oefening onder dreigende onweerswolken? Daar leer je wel van rennen!