1. Op 19 mei, de avond voor ons vertrek van Canada naar huis, trekken wij een streep door té grote hamburgers. Tegenover Colonial Bay, aan een klein weggetje, ligt The Norseman. Die naam en dat Vikingschip. Ik weet zéker dat dit normaal eten wordt!!!

2. Kijk, dat begint goed. Lijkt sprekend op WH20. Zelfde kleur, zelfde Canadese Iepen!

3. Nou? Wat zei ik? Inclusief een Vikingschip. Wat kan er nu nog mis gaan?

4. Die kletsnatte “lakeside” is er, die kunnen wij zien vanaf onze tafel

5. Wij zijn de eerste gasten in deze gezellige omgeving. Over 5 minuten gaat de keuken open. Die 5 minuten? Die overleven wij prima met rondkijken

6. Terwijl Harco de wijnkaart bestudeert, ondervraag ik de bediendame hoe dat zit met dat “Noors”? Wel, de vorige eigenaar was een Noor. Ik kan mijn huistuinenkeuken Noors dus niet op haar loslaten 😉

7. De Canadese wijn, die wij samen met David en Laura proefden, is ons goed bevallen. We bestellen een fles lokale wijn. Schrik niet! Deze fles is goedkoper dan twee biertjes. Leuke ontdekking op de laatste avond (slimpies)

8. Heerlijke klassieke tent

9. Er staat lokale Trout op de kaart. Dat laten wij ons geen twee keer zeggen

10. De lokale zanger verhoogt de sfeer. Er komen meer gasten terwijl wij ons nestelen

11.We nemen daarom een toetje. Sjokola, tegen de chagrijnigheid na de regen en ons vertrek. Een vakantie afronden is vooral niet mijn ding!

12. Harco heeft geen sjokolade-dope nodig 😉

13. De bard glimlacht inmiddels van oor tot oor. Niet omdat wij zijn hoed hebben gevuld met Canadese kronen, maar omdat zijn vriendinnetje komt luisteren. Ach, zó’n verliefdheid. Wij smelten er bijna van

14. Er is een gast binnengerold met een iets groter budget. The Norsemen doet prima business

15. Terug in motel Colonial Bay aan weg 60 bij Algonquin Park, steekt Harco de open haard aan. Om onze natte regenkleding en schoenen te drogen vóór vertrek vanaf Pearson op 1e Pinksterdag met een landing op de 2e