Oranje en een vleugje Bo

Nee, natuuuuuuurlijk ben ik nog niet uitgekeken op kleindochter Bo!

Erger nog, ik ben in de fase “grote foto’s printen op glossy papier”, inlijsten en dan boven ophangen bij andere portretten van geliefde personen.

Boven is namelijk mijn persoonlijke “Wall of fame” in het kamertje, waar ik strijk en een nieuw klaptafeltje is gemonteerd.
Daarop past de naaimachine en kan ik op stahoogte de was vouwen ↓
Het kamertje waar een droogrek in past en waar ook nog twee personen kunnen logeren.
Kortom: het kleine kamertje waar ik dagelijks binnen val en mijn ogen die “Wall of fame” strelen.

Werkplek tegenover Wall of Fame

Er liggen drie fraaie foto’s ↑ klaar op de glazen tafel voor transport één verdieping hoger. Twee van Bo en één van Bo’s vader en moeder… mét Bo natuuuuuurlijk.
Voor jullie helaas een glimpje ↑ Maar geloof mij opnieuw: mooie portretten!

Naast de geboortekaart van Bo links, staan rechts de kaarten die ons feliciteren met het grootouderschap. Nooit gedacht dat wij zo’n groot meeleeffront hebben!
Rechts boven in de foto zie je tussen het houten loopwagentje en de kinderstoel een plat doosje. Dat is  Harco’s blokkendoos. Hij was als een kind zo blij, dat deze op zolder stond en blijkbaar alle verhuizingen heeft overleefd.

Dan het oranje. Ik ben van de “vlaggers”. Op verjaardagen, op hoogtijdagen. Ik vind dat het mag wanneer ik het een vlagdag vind. Maar… oranje, nee, dat mag alleen morgen!
Ik hoop dat het hier in mijn uppie op het eiland morgen lukt bij windkracht 7 met wimpel….
en zonder de grond te raken!