1. Onze route op vrijdag 18 mei, van Killarney naar Algonquin, rijden wij zoveel mogelijk over de kleinste wegen….

2. Vertrek in Killarney uit motel Sportman’s Inn

3. Weg 637 door Killarney Park

4. Vlak voor de oprit naar weg 69 richting Toronto kruisen wij opnieuw de spoorlijn

5. Weg 69 wordt verbreed. Rotsige klus

6. Koffietijd! Wij vragen waar het dichtstbijzijnde benzinestation is >>>

7. Dat is een haventje, maar… de havenmeester stuurt ons door naar een Esso station. Hij vindt zijn benzine te duur voor een auto. Niks mis met die Canadezen! Hier weer een alu-bak met landingsmogelijkheden

8. Vóór plaatsje Britt is het een stoffige klus om die 69 te verbreden!

9. Wij duiken kleine wegen op (526, 645 en 529) en eindigen in St. Amant, een kreek uitlopend op Georgian Bay

10. Nog nooit zo’n originele “slokkenwinkel” gezien

11. Op “First Nation” territory bij Shawanaga rijden wij naar Snug Harbour 

12. Waar schildpadden onze wegen zouden kunnen kruisen. Niet op 18 mei, helaas

13. Geen fikkie stoken!

14. In Snug Harbour peddelt een eenzame Grote Canadese Gans

15. Snug genoeg

16. Heel apart hoe hier de motorboten voor de winter worden opgeborgen. Niet in het plastic, zoals wij elders zien

17. Deze ligt zomers in Wyebridge, Ontario. Mooi stuk blank geschilderd vakmanschap

18. Snug Harbour heeft een heuse bootlift

19. Richting Parry Sound Beverbouwwerken

20. Met een beetje goede wil kom je bere gezond uit dit Frist Nation gebied 😉

21. “First Nation”… daar gaat de camera weer: klik, klik op rommel langs de weg

22. Een échte Aboriginal past 100% in dit plaatje

23. Als wij een kerk in dit Indianengebied zien, vragen wij ons af of deze past in het oorspronkelijk beeld. Hebben wij de Aboriginals van zowel hun geloof als cultuur beroofd?

24. Het gemeenschapshuis

25. Een duidelijk First Nation teken op het schoolplein 

26. Een keurig ingepakte boot en een “verzameling” er om heen

27. Ter afwisseling een ander geel bordje

28. Canada, hout. Wij slaan weg 69 op richting Perry Sound

29. Deze auto heeft bijzondere wielen en kan bij noodgevallen het spoor op

30. We hebben een tweede koffer nodig. Een té dikke trui gekocht! In Canadian Tire kun je ijshockey stuff kopen

31. En ijshockeyschoenen en koffers dus

32. Wij dachten aan banden toen wij het woord “tire”” hoorden bij het vragen naar een kofferwinkel, maar dit is een winkel met héél erg veel van sinkel

33. Natuuuuurlijk rijden wij niet over een hoofdweg naar ons volgende motel. Het wordt de 518 naar Orrville e.v.

34. Alwaar de postbode het rode ding naar voren schuift: er is post!

35. Orrville General Store en verder niet zoveel

36. Oké, spelende kinderen. Een ander geel exemplaar

37. Op weg 518 passeren we voor de zoveelste keer een dood bos. Zó eng en triest

38. We dwalen opnieuw af… en stuiten op Canadese geschiedenis, zie J.R Booth Railway

39. Dit is vanaf de opgeheven railway geen auto-afstand, maar de afstanden per snow scooter

40. Over dit pad

41. Het is de oude Nipissing Road, waar ooit schepen voeren via een sluizenstelsel, zie Nipissingroad 

42. Wij vragen aan deze opa, die vist met zijn kleinzoon, om de weg naar Sequin Falls. Hij bergt zijn hengel op en brengt ons persoonlijk naar een ongemarkeerd paadje tussen bomen

43. Deze rivier leverde deze opa op de 18e mei geen vis op

44. Betere dagbesteding om twee Nederlanders op het juiste pad te brengen 😉

45. Onderweg er naar toe nog wat dode bomen

46. Nadat we te voet een paadje volgen, komen we bij een stroomversnelling. De Canadees vertelt ons, dat wij in het juiste seizoen hier zijn. De muggen zijn in aantocht, dan de steekmuggen met vliegen en dan de gemeen bijtende horzels

47. Ergens lezen we, dat het duizenden muggen op een heel klein oppervlak zijn. Wij duizelen van zoveel bijtend risico

48. Water + Harco = mijmeren

49. Staan we dan midden in de rimboe

50. 

51. Waar de Boslelie bloeit

52. In McMurrich aan weg 518 is nét één Canadees toegevoegd: 800 is met de hand veranderd in 801. Het mag niet drukker worden hier!

53. Een beetje weg vraagt om “adoptie”. Niet financieel, hoor, maar om het uit-het-raam-gevallen-afval op te ruimen. Niet zo’n klus, want Canadezen gooien geen troep op een openbare straat

54. In Wilson Lake niet zwemmen na heftige regenval. Kun je ziek worden…

55. Terwijl je er zó mooi kunt wonen!

56. Of vanuit die typische Canadese tuinstoelen van de ondergaande zomerzon kunt genieten. Helaas niet zo’n gezond meer

57. De typische wegbordjes in Ontario

58. In Sprucedale op weg 518 is het zoeken en zoeken, totdat wij weg 2 hebben gevonden. Naast deze kerk dus

59. De moteleigenaar vertelt ons aan het eind van de dag, dat hij ‘s winters weg 2 (Stisted Road South) gebruikt voor “snow-scooter-ommetjes”. “Jullie zijn de 1e gasten die over deze weg ons weten te bereiken!”, vertelt hij. Haha, hij weet niet dat wij van de smalste weggetjes opkikkeren

60. Een zgn. “Ruffed Grouse” steekt de weg over. Paparazzi’s vogeldag is geslaagd

61. Die stipjes, daar broeden wij nog op. Vast ijzige regen

62. Ja hoor: STOP. Deze knipperende schoolbus stopt. Het verkeer aan beide kanten van de weg ook. De scholier slentert veilig naar huis 

63. Wij naderen Algonquin Provincial Park

64. Bij Colonial Bay Lakeside motel kunnen we een kano pakken, mits wij een zwemvest aandoen en een tonnetje meenemen. In dat tonnetje zit een fluitje aan een lijn. Verplicht nummer! Bedenk eens hoe dat uitpakt als je omslaat?!

65. Uitzicht op Peninsula Lake

66. 

67. 3e raam is onze motelkamer met wéér twee king size bedden (een om te slapen en één dumpplek)

68. Het ligt aan weg 60, die dwars door Algonquin Park loopt

69. Aan de overkant ligt de Muskoka on the Rocks pub. Een lokaal biertje gaat er mooi koud in

70. Het lijkt WH20 wel. Dan blijken het plastic planken te zijn, die wijken door de Canadese temperatuurverschillen! Er gaat niks boven natuuuuuuuuurlijk materiaal! De 19e gaan wij het park in op de wandeldag na deze reisdag. Wordt vervolgd. Nee, “Ontario” is nog niet af. U is gewaarschuwd 😉