Er is nog nooit iemand vanaf die weg gekomen
2. Op 18 mei rijden wij in Ontario van Killarney Park naar Algonquin Park. Blauwe meren begeleiden ons sprankelend van het ene fantastische park naar het andere. Wát een mooi land. Ik mag het woord “Noorwegen” van Harco niet meer laten vallen, maar… ik voel mij helemaal thuis! We zitten bomvol indrukken en ‘s avonds? Geen puf om te bloggen! Nadat wij weer op WH20 zijn, brand ik los. Cliffhangers dus. Bijvoorbeeld over de Canadees vandaag, die spontaan zijn hengel opbergt, met zijn kleinzoon in zijn auto stapt en ons de weg wijst naar een waterval waar ik naar vraag. Hij stopt op het zandpad, wijst naar een opening tussen bomen en zegt: “Volg het geluid van het water maar, dan komen jullie er wel.” En dan de motel-baas: “Over welke weg zijn jullie hier naar toe gereden? Dát heeft nog nooit een bezoeker gedaan!” Hahaha, die sufferds komen dus niet zo’n vogel tegen in de rimboe! |
Comments
Er is nog nooit iemand vanaf die weg gekomen — No Comments
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>