Zoals ik al schreef: het 1e project “Licht” vraagt om verbetering. Een lege plastic fles wordt verzwaard met een hamer en nijptang. Waarbij één voet van de nijptang rust op de rand van de emmer. Dát geeft stabiliteit!
De emmer wordt deels gevuld en dan beginnen de communicerende vaten te zeuren. De lege, verzwaarde fles wiebelt.
Ik kieper wat water uit de emmer, totdat het bouwwerk stand houdt in de emmer. De voet van de nijptang rust opnieuw op de rand van de emmer. Dik tevreden loop ik met mijn “brouwsel” de koud in.
Helaas is de bodem van de emmer bolvormig. Dat ondermijnt het project… Want op het moment dat ik de boel buiten in de vrieskou plaats, dondert alles om. Het water gutst over de tuintafel.
Maar… een Nederlandse bouwer geeft het niet op, toch? Ik heb op Solhaug elastiek in mijn naaidoos. Henny vraagt zich af, wat ik in de keuken aan het freubelen ben? “We kunnen de fles met steentjes vullen”.
Terwijl ik puzzel op het vinden van die steentjes onder een dikke laag sneeuw, heb ik mijn constructie vriesklaar. Zó. Het gaat vannacht slecht 9-11 graden vriezen.
Eens kijken of de natuur een handje meehelpt aan het licht-project. Aan mij ligt het niet!!!