1. Terwijl ik in Dalen in het huis van wijlen-moeder wacht op de verwarmingsmonteur, krijg ik deze fraaie foto van Marco. Hij staat boven op Pika! Hij vraagt of ik jaloers ben? Tuuuuuuurlijk. Al helemáál als ik hoor, dat hij op Solhaug zijn tent opslaat. Zie ook Op naar Pika!

2. Inmiddels is de monteur geland voor het jaarlijkse onderhoud. Een maand té vroeg, op mijn verzoek. Dat blijkt nuttig!

3. Het expansievat is stuk. Gelukkig heeft hij een nieuwe bij zich

4. De klep die de toestroom naar de verwarming of naar het de warm-water-systeem regelt heeft de geest gegeven. Als je dan warm water tapt slaat ook de verwarming extra aan. Niet zo nodig in de zomer, toch?

5. Om het feest compleet te maken, treedt hier óók arbeidsmoeheid op. De monteur verlaat het pand met de opmerking: “Dat de ketel weer jaren mee kan”. Trok ik mooi op tijd hard aan de bel?!

6. De storm heeft het balkon, waar moeder als Ajax-fan, altijd rode geraniums had hangen, niet met rust gelaten. Er hingen vier bakken. De 4e ligt beneden bij de voordeur. Gelukkig liep er net geen buuf onder de vallende bak door. Je zult een geranium op jouw oude koppie krijgen!

7. Het schilderij van het huis in Elburg, waar onze ouders woonden, is met de internationale verhuizers naar de jongste zus in Spanje. Kale muur! Ik heb er “Van hout naar klomp” opgehangen. Best aardige vervanger eigenlijk

8. Op dat moment plaagt Marco vanaf de Rondane mij met een Atna øl (biertje), dat Nakenbad heet. Misschien heeft Marco het kale biertje daarom zó verdekt opgesteld in zijn auto? 😉

9. Het bakje uit 1928 is ook zo’n erfenis. Daar poot ik nog “klootviolen” in. Sorry, maar zo noemde vader viooltjes altijd. Spreek het woord uit met een zwaar Twents accent en je smacht naar die lieve bloemetjes 😉

10. Heb geen meelij met mij! Ik heb de gesneuvelde plantenbak mee naar huis genomen en de geraniums aan onze tuin gegund. Eens kijken hoe lang ik deze rode rakkers aan de praat houd!