What’s in a name?
Bursdagskortene fra Nederlandske venner er anledningen at jeg skriver om ”What’s in a name?” Hvis nordmenn tenker at det er ikke kulturforskjell mellom Nederland og Norge? Da er jeg ikke enig i det! Jeg laget et dokument om forskjellen, men det er for langt å publisere! Jeg bare tar ut et emne: etternavnet dere bruker i Norge. Mors eller/og fars-etternavn. Da dere gifter deg, bruker de fleste kvinner fortsatt sitt eget pikenavnet. Men det er også mulig at mannen du gifter deg med, tar opp etternavnet av din familien. Osv. osv. Og nordmenn bruker ikke ”frue” eller ”herre” eller tittel som viser til din universitetsgrad i navngivning. Så da jeg leste konvolutter med bursdagshilser til ”Frue de Hilster-Eshuis”? Da var jeg personlig konfrontert med en kulturforskjell mellom Norge og Nederland. Men ”frue” er ikke problemet. Bruk av ”de Hilster” mht. etternavnet mitt, oi, jeg sover ikke så godt av det!
De verjaardagskaarten die in de brievenbus vielen, zijn de aanleiding van dit blog ”Whats’ in a name?”
Ik ben begonnen met een document over cultuurverschillen tussen Nederlanders en Noren. Noren denken dat dit er niet zoveel zijn, maar als je een overzicht maakt? Dan zijn het er nogal wat!
Ik heb dit stuk over cultuurverschillen (nog) niet gepubliceerd. Domweg te veel pagina’s!
Ik pik er, n.a.v. de enveloppen waar de verjaardagskaarten in zaten, één cultuurverschil uit.
In Noorwegen behoudt een vrouw doorgaans haar meisjesnaam als zij trouwt. Het is mogelijk dat haar man zijn achternaam verandert en haar meisjesachternaam toevoegd aan zijn eigen achternaam. Er voor of er na.
Zij heet ”Miep Niet” en hij ”Klaas Vaak”. Dan wordt dit bijv. ”Klaas Niet Vaak” of ”Klaas Vaak Niet” of ongewijzigd ”Klaas Vaak” en zij: ”Miep Niet”.
Of hij of zij gestudeerd hebben, dat zie je alleen op een visitekaartje van het bedrijf. Verder niet. ”Klaas” is professor, maar blijft voor Noren ”Klaas Vaak”.
Geen meneer, geen mevrouw of juffrouw en dus geen titels.
Ook op hoge leeftijd blijft het in Noorwegen ”voornaam + achternaam”.
En krijgen ”Klaas Vaak” en ”Miep Niet” kinderen? Dan spreek je beide of meerdere voornamen uit en de achternaam van dit kind. ”Jan Doorgaans Vaak Niet” of ”Jan Doorgaans Niet Vaak” of ”Jan Doorgaans Niet” etc.
Dat maakt een stamboomonderzoek er niet makkelijker op, maar het benadrukt wél ”lykkestilling” oftewel: hier in Noorwegen zijn wij allemaal gelijk!
Als de huisarts mij roept in de wachtkamer, zegt hij: ”Nardi Henriëtte Eshuis”.
Nu kom ik terug op die enveloppen. Ik kan mij voorstellen dat Nederlanders moeite hebben om alleen mijn voornaam en achternaam op de envelop te schrijven, als geadresseerd aan een bijna 70-jarige. Dat zou in Nederland getuigen van weinig respect. Mooi cultureel verschil, toch?
Maar het gebruik van Harco’s achternaam? Automatisch de mans naam als eerste achternaam, dus ”de Hilster-Eshuis”?
Ik ben nu heel eerlijk. Ik lag er wakker van! Want ik gebruik al meer dan 30 jaar alleen mijn achternaam ”Eshuis”. In mijn paspoort, in ons trouwboekje, in het emigratiesysteem in Nederland en in het ”geboorteregister” in Noorwegen.
Dat heeft niks te maken met het houden van ”meneer de Hilster!”, maar met mijn identiteit en ”likestilling”.
Als ik over bovenstaand nadenk, is het eigenlijk wel grappig. Op dit punt waren Harco en ik al geïntegreerd voordat we emigreeerden naar Noorwegen.
Leuk weetje, ik ben nu natuurlijk ook heel nieuwsgierig naar de onderzoeksresultaten van meer verschillen van Noren/Noorwegen en Nederlanders/Nederland.
Succes er is vast veel meer dan kou en sneeuw wel of niet met kerst.
Er zijn best veel verschillen! Noren zweren bij het wetboek en regels. Is er een regel voor? Dan houdt iedereen zich hier aan! En ‘herhaling’ is ook een ding! Ieder jaar hetzelfde Kersteten! Ik durfde vanavond op Vassås te vertellen, dat ik geen ”ribbe” eet (een soort ribbetjes maar dan super vet). Oi! Maar gelukkig kon ik het goedmaken met ‘lutefisk’ en ‘rakfisk’. (gefermenteerde vis) Toen steeg ik ineens in achting en riepen de Noren in koor: ”Jjij bent Noorser dan wij!”. Hahahahaha
In NL is de laatste jaren de trend dat vrouwen zowel hun eigen naam als die van hun man gebruiken. Weer dubbele namen dus. Het komt op mij over als terug naar de jaren 50/60. Ik vroeg een jongere collega waarom ze dat zo deed. het antwoord was dat het makkelijk was op school, dan weten de leerkrachten beter met wie ze te maken hebben. M.a.w.. dan weten ze ook hoe de vader heet en herkennen ze die naam als hij zich meldt. Tja ik snap dat dat makkelijk kan zijn maar ik denk dat er nog meer achter zit.
Terug naar het jaar krijt! Wat een onzin. Ik neem aan dat de naam van manlief dan nog altijd als 1e komt? Dit weekend zit ik tussen heel veel vrijwilligers en kijk dan rond, welke dame niet haar eigen naam meer heeft. Dat is er dan één. Een uitzondering dus! Kinderen hebben doorgaans wel dubbele achternamen van vader en moeder en dubbele voornamen trouwens. Dus als ik uit de achtkamer wordt geroepen met: ”Nardi Henriëtte Eshuis”, kijkt niemand raar op en denkt: ”kapsones meid!”