Nytt: se bidraget av Erik Hemli, her nede. Nieuw: een bijdrage van Erik Hemli onderaan.

Etter dette bildet, har Arne sendt meg en avisartikkel (Tusen 💙elig takk for brøytingen!) Na deze foto kreeg ik onderstaand artikel toegestuurd (1000x hartelijk dank voor het sneeuwschuiven (en zandstrooien))

Arne R. Toften skrev: ”Godt de har brøytebil. Oldefaren min var en av de som måka veien over der for hånd med spade i sin tid”.
Arne R. Toften schreef: ”Goed dat we brøytebil hebben. Mijn overgrootvader was een van degenen die de weg met de hand met een schop sneeuwvrij hield”. Met deze weg bedoelt Arne de weg over Venabygdsfjellet!

Arne sendt den artikelen / Arne stuurde onderstaand artikel.
Klikk på bildet = forstørrelse, så du kan lese teksten. 

Toen Østerdalsbanen kwam was overgrootvader zonder baan. De gemeente gaf hem een vergoeding, zodat hij in Snødøldalen kon wonen en daar de weg openhield. Mooie geschiedenis!

En historie av Erik Hemli til: ”Hogg tømmer i sollia i 1990,veg stengt, men fikk lov til å ha bil mellom bommene, ville hjem på eftan til Venabygd, måtte spa meg gjennom mye snø og fonner, flere hundre meter, kom så frem til langrumpa, der var det flatt med 40 cm hard drivsnø, da ga jeg på og fløt over hele greia ca 200 m, det gikk bra, så var det måking i noen deler til jeg kom til bommen og Mari Anne stod der og ventet, ikke å anbefale, men god trim.”

Erik hakte hout op Sollia in 1990. Venabygdsfjellet was gesloten, maar hij mocht er door met zijn auto, omdat hij ‘s avonds op Venabygd thuis wilde zijn. Hij moest zich lagen sneeuw en sneeuwjacht werken, tot hij bij Langrumpa (halverwege de bergovergang) kwam en zich door 40 cm sneeuw die zich verplaatste moest worstelen, tot hij bij de volgende slagboom kwam. Mari-Anne wachtte hem daar op. Het was een goede trim, maar niet bepaald aanbevelenswaardig! Aldus Erik