Panikk! Da jeg skal hendte onsdag mor og den nyfødte babyen i sykehuset og kjører hjem med dem og far, oppdager jeg at familien har ikke et bilsete til babyen. Setet de har er bare en for å gå på tur! Jeg ringer en annen flyktning her i Svelvik. ”Kan vi låne deres bilsete, vær så snill?”. Problemet er nå løst, men ikke i fremtiden!

Paniek! Ik zal moeder en baby ophalen, samen met vader, in Drammen ziekenhuis om 21 uur (vraag mij niet waarom op dit vreemde tijdstip!). Ik ontdek, dat het stoeltje dat zij thuis hebben, geen autostoeltje is! Paniek in de keet. Ik bel een andere vluchteling, want die hebben een autostoetje, zeker weten! Harco en ik racen er naar toe, krijgen uitleg en daarna tuf ik met vader naar Drammen.
Denk je moeder en kind op te halen? O jee, we zijn vergeten om de laatste bloedproef te nemen, maar dan moeten zijn voetjes eerst opwarmen met een kruik. O jee, we moeten hem nog wegen voor ontslag…. Om 23 uur was ik thuis!

1. Det er ikke et bilsete, dessverre. Helaas is dit geen autostoetje! Ik vraag Thomas om advies en zo kom ik op het goede spoor.	2. Vi kan låne den! Supert! Deze konden we lenen. Super!
3. Torsdagskveld skal vi justere senga til babyen. Slik at madrassen er på et høyere nivå. Donderdagavond maakt Harco kennis met F, want we brengen de matras in het bedje op een hoger niveau. Ook weer op orde!	4. Til frokost dagen etter ligger denne lappen på tallerkenen min. De volgende dag ligt dit briefje in mijn ontbijtbordje.