Kvitsøy: plassen in gezelschap

Kvitsøy 2005.
We haalden herinneringen op en vroegen ons af, wat nu onze mooiste tijd was samen: Op de boot wonen in Enkhuizen. De vrijheid, zondagavonden als al het bootjes volk naar huis ging en wij de haven weer voor ons alleen hadden, als er ijs lag en Ron op het raampje klopte en vroeg of ik kwam schaatsen, de contacten met Dieuwke, de Lubjes, de Jagers, maar ook onze tochten naar Noorwegen. Wierhooft erna was een ”juk”.

Wij vonden het navigeren naar binnen in Kvitsøy altijd een ‘ding’.
We maakten in 2005 een ommetje. Lagen er lui uit Den Helder. Echtpaar met twee jongens.
Of we zin in krabben hadden?
De vissers op Kvitsøy hadden die gekookt en aan deze zeilers gegeven.
Een bijzonder gezin. De 1e oversteek en dan ‘off all places’ Kvitsøy? Met twee katten aan boord die alles onder hadden gekotst. Slaapzakken hingen druipend over de giek.
Afijn, wij stapten in de kuip. Ik heb nog nooit zoveel gereedschap gezien: hamer, nijptang, waterpomptang… om de kreeften eetbaar te maken.
Gespoeld met bier. Harco haalde nog een pak van onze boot en kon daar mooi ff plassen. Maar ik had dat excuus niet. ”Of ik aan boord kan plassen?”
Natuurlijk! In de punt was het toilet. Terwijl ik over de vloer liep, voorzien van losse (!) planken en stank van kattenkots en een aanrecht met afwas van meerdere dagen, plofte ik op de wc neer. In de punt.
Maar… niet alleen. De oudste zoon van 12 jaar was nog niet uitgepraat met mij. Hij ging doodgemoedereerd tegen over mij zitten terwijl ik plaste en praatte onverstoorbaar verder over zijn onderwatercamera, die hij net had gekregen.
Wat een bijzondere avond was dat, wat een bijzondere mensen. 
Harco en ik deden de afwas, als tegenprestatie voor het eten. We werden al poetsend naar buiten gesleept voor een volgende pils. Zó was het wel genoeg! Het begon te blinken daar beneden. Eng hoor!
Heerlijk, die herinneringen. Mooi was het.