De het ‘leiderontwikkelingsprogramma’ van het Rode Kruis doorlopen.
Er deden ruim 50 Rode Kruisers mee uit heel Noorwegen, opgedeeld in 10 werkgroepen die in 6 maanden 7 keer bij elkaar kwamen.
En tussendoor een dik pak met huiswerk 😉
Ik ben nog nooit zo braaf geweest. Had vast iets met mijn motivatie te maken.

Ik ben onder de indruk wat lokale Rode Kruis-organisaties presteren: reddingsacties na lawine’s, speuracties in nood situaties enz. Bemensen van hutten, van waar uit men kan uitrukken, zoals in drukke skigebieden.
Een lokale Rode Kruis kan ambulanses of heli’s hebben, een reddingsboot (zoals in Svelvik), quads voor reddingsacties enz. Is er hulp nodig? Dan zie je in Noorwegen altijd Rode Kruis-volk in beeld: bij brand, ongelukken, grote festiviteiten etc.

Naast de groepsbijeenkomsten hadden we een plenaire start en afsluiting van een hele dag. Het was pittig, maar bijzonder leerzaam. Dat ik een Nederlander ben, kwam tijdens de afsluiting in de groep terug in de feedback van de fasilitator en groepsleden. Positieve opmerkingen en…”Je bent duidelijk!”