1. Deze foto krijg ik vandaag van Randi, die ik ´s woensdags help met de afwas op de Frivilligsentral. Zoals vandaag de 24ste april. Randi vraagt of ik mee ga “på tur” naar Vassås

2. Vassås is een kulturminne / een bouwwerk uit vervlogen tijden. Het is een gamle husmannsplass / een oud daglonershuisje naast Ebbestadsvannet. Met vrijwillige handen wordt het huis opgeknapt. Het is nog niet duidelijk, hoe het verder gaat. Bijv. met de toegang, de sleutel enzo. 

3. De humor is er alvast! Zondag de 28ste april gaan we opnieuw samen met de internationale tur-groep naar Vassås, maar dan onder de hoede van Liv van het Rode Kruis

4. Randi haalt mij thuis op. Ze neemt worst mee om warm te maken in de hut. En zo leer ik steeds beter de Noorse cultuur kennen! Kom ik aanzetten met Kvikklunsj en Toddy. Randi heeft een complete maaltijd bij zich en kookgerei. Hier gniffelt ze over dataverkeer met haar zus. Ik heb overigens geen bereik! Verschil moet er zijn 😉

5. Harco en ik zijn hier regelmatig te ski langs geweest. Vanuit Vassås zie ik nu pas dat Ebbestadsvannet naast de hut ligt. Vanuit de løype kun je het water net niet zien. Het drinkwater komt niet meer uit dit meer, tot verdriet van Svelviknaren. Zij vinden dit water beter smaken dan uit Blindevannet. Weer een “weetje” er bij

6. Zó ga je dus på tur / op pad! Goed uitgerust om onderweg te genieten / for å kose deg! Ik heb nog een weg te gaan… Ik vertel Randi, dat Harco en ik kilometers lopen, een kvikklunsj eten en wat drinken, en door sjouwen. Vreselijk dus / helt forferdelig!

8. Een vers toetje toe en er komt nog een bakje suiker tevoorschijn voor de aardbeien en daarna een bakje met oploskoffie en…. ik heb écht nog iets te leren hier!!! Ik vertel over het boek Typisch Nedernoors / Typisk nedernorsk, geschreven door Hans den Dikken, die met zijn Nederlandse gezin in Noorwegen gaat wonen en vermakelijk schrijft over dergelijke ervaringen! Zie / se på : Tweetalig boek Tospråklig bok

9. Inmiddels is Thor Arne, de man van Randi, omhoog gewandeld. Voor de 2e keer vandaag, want hij heeft met Liv dingen voorbereid voor de tur a.s. zondag. Op de “stormkeuken” wordt de worst gebraden en water gekookt voor de koffie met…. ja hoor, sjokola!

10. Nu snap ik waarom ik van die grote rugzakken voorbij zie komen. Pannen, potten, gasbrander, bestek, bekers. Een waar feest! På tur is dus geen mijlen maken, maar lekker eten, koken, kletsen. Å slappe av = gewoon ontspannen

11. De sneeuw is nog niet overal vertrokken hier. De lentebloeiers zijn er al wel

12. De kerstmaaltijd voor de vogels hangt er nog. Nu maar hopen dat het zondag droog blijft, zodat we ook buiten kunnen zitten

13. Als het eten gedaan is, lopen we terug naar de auto. Ik word keurig voor onze voordeur afgeleverd. Met het kleinste rugzakje dat je in Noorwegen kunt vinden met het kleinste thermosflesje dat daar in past… Ik ga mijn tur-leven beteren! Dat boek nog maar eens opnieuw lezen…

14. Hier ligt Vassås, noord van de parkeerplaats Skalland, waar wij deze winter regelmatig onze skitochten begonnen. Trouwens… net boven Sande, på Vestskauen, is met Pasen nog geskied. Sneeuw genoeg! Ook weer een weetje voor volgend jaar!!! Hoeveel kilometer we gelopen hebben? 3,1, op de kop af! Hahaha, sjouwbeest dat ik ben. Allemaal leermomentjes!