1. Het nieuwe gebouw naast de kerk in Svelvik wordt multifunctioneel gebruikt. Op 12 maart ben ik via Kristin, die zich inzet voor de vluchtelingen, uitgenodigd om aan te schuiven voor het diner in het kerkgebouw. Traditionele gerechten worden van tijd tot tijd gekookt en opgediend door vluchtelingen die in Svelvik wonen. Als dank voor datgene, dat voor hen wordt gedaan

2. De tafels langs de wand staan vol met gerechten. De zaal zit vol! Ik wist niet, dat er in Svelvik zoveel vluchtelingen zijn opgevangen. Binnenkort komen er nog meer in Svelvik wonen

3. Ik heb foto´s gemaakt, maar maak deze niet openbaar. Kirstin kan de foto´s vast wel bij de betreffende personen bezorgen. Deze foto kan ik vast wel plaatsen. Links de prest/dominee en rechts de diakon/diaken, die ook helpen om deze bijeenkomst tot een succes te maken. Het eten is heerlijk, culturen ontmoeten elkaar, er wordt gedanst, een quiz gehouden, gezongen en de dominee loopt vooraan in de polonaise. Mooi, dat het christelijke en mohammedaanse geloof elkaar hier ontmoeten en samen eten! Voorgegaan door een kort gebed in het Engels uitgesproken door de prest

4. Kristin vertelt over het ontstaan van deze levensboom. De “eieren” in de takken beelden de verschillende landen uit. Aan de voet de kustlijn van Svelvik, in het midden de Ark van Noach en aan beide kanten een plaid met vogels uit Berger. De kunstenaar heeft thuis een wand geschilderd in blauw en het kunstwerk opgehangen, om de juiste kleur voor de houten achterwand te kiezen. Die was bordeauxrood en nu blauw. Prachtige combinatie! Leuk detail: de plaid was een cadeau aan de man van Kristin, dat hier terecht is gekomen… Hij kan er nu nog om lachen

5. De Ark van Noach. Passend om het volgende te vertellen: Wat bij mij deze avond heel erg binnen kwam, was een jongetje die zijn moeder niet 1,2,3 kon vinden. Hij was helemaal buiten adem van het huilen. Intens verdrietig. Ze troostte hem, toen ze hem huilend rond zag lopen met de woorden: “Dat zij hem toch nooit alleen zou laten en altijd bij hem zou blijven?” Wij beseffen amper wat deze kinderen al op jonge leeftijd hebben meegemaakt tijdens hun vlucht naar een veiliger oord. Ingrijpend om naast te zitten en het verdriet zó te voelen

6. De kustlijn van Svelvik. Het is een indrukwekkende avond. Ik voel mij bevoorrecht, dat ik ben uitgenodigd. Wat een fijne sfeer! Van heel jong, tieners tot oudere vluchtelingen uit landen als Somalië, Eritrea, Irak, maar ook Koerden. Er wordt Noors met elkaar gesproken en in het Noors gezongen. Er is nog veel te doen rond deze vluchtelingen, vooral wat betreft arbeidsplaatsen. Ook zij lopen vast in het Noorse systeem, wat veel lastiger is dan wij ervaren, want wij spreken al Noors bij binnenkomst en zijn geen vluchtelingen. Harco heeft een baan voor wij in Noorwegen komen wonen! Het jongetje, dat bij ons aan tafel zit, hebben Harco en ik ontmoet. Hij was met Kirstin en zijn vader te ski bij Skalland! Over integreren gesproken