1. Op donderdag de 24ste maak ik kennis op de Vrijwilligerscentrale in Svelvik. Noorwegen steunt aan alle kanten op vrijwilligerswerk. We zien dat voorbij komen in programma´s als Norge nå, dat dagelijks wordt uitgezonden. Zie Norge nå. Er hangt een schoolbord op de Frivilligsentrale, waarop alle activiteiten staan. Een actieve club mensen! Ik voel mij meteen thuis en welkom! Ik heb deze link al eerder geplaatst: Svelvik Frivilligsentral

2. We nemen activiteiten door en kijken waar ik het makkelijkst in pas. Dan kan ik stap voor stap kennismaken met mensen die de Frivilligsentralen bezoeken en met andere vrijwilligers. We spreken af dat ik volgende week woensdag de 30ste help met opruimen na de “Onsdagstreff”. Daar ontmoeten Svelviknaren elkaar om onder genot van koffie en een lunsj bij te kletsen

3. Tijdens de ontmoeting maak ik kennis met de dame die Bylab runt. Hier helpen vrijwilligers (lees bewoners uit Svelvik) vluchtelingen e.a. mensen die graag beter Noors (of Engels) leren of hulp bij huiswerk nodig hebben. We spreken af dat Harco en ik vanavond komen om kennis te maken. Ik kan met deze dame verdere afspraken maken, want zij ondersteunt met andere vrijwilligers mensen met dementie. “Iedere week blije gezichten, want iedere week is het gezellig met tal van activiteiten en vooral door het luisteren naar de verhalen die zij graag kwijt willen”. De dames lachen. Ze hebben blijkbaar iemand in gedachten die mij vast in beslag neemt. Hij was schipper die ook op Nederland voer. Ik ga het meemaken, stap-voor-stap

4. Noorwegen en Nederland verschillen. Een vriendin vertelde, dat het een leuk idee kan zijn om er een boek over te schrijven. Er is al een dergelijk boek. Zeer humoristisch. Ik houd het in mijn achterhoofd. Eerst mijn bijdrage aan het vrijwilligerswerk! Terug op de verschillen. Rechts naast dit jongetje, die met de bus thuis komt omdat de afstand school-thuis groot is, staan ski´s in de sneeuw. Die gaan mee naar school, want kinderen zijn gemiddeld een uur of langer (!) per dag buiten tijdens schooltijd. In het dorp lopen ook leeftijdsgenoten met ski´s onder hun arm. Dit jongetje wordt met de auto van de bushalte opgehaald. Hij is nog niet oud genoeg om over de dorps-løypes naar huis te skiën. Zelfs niet door het spoor dat ik heb getrokken van de halte tot zijn huis. Hij is zich niet bewust van een pottenkijker (Paparazzi), want onlangs stond hij uitgebreid te plassen, terwijl hij op zijn pa/ma wachtte. Zó´n Paparazzi ben ik niet, hoor! De camera bleef liggen