1. Op zaterdag de 15e december rijden wij van Svelvik naar Solhaug door een zwart-wit landschap

2. Dat verijst is

3. Op Tyrifjorden zitten ijsvissers. Er ligt hier beduidend meer sneeuw dan in Svelvik en het is stukken kouder. -14º C overdag. Dat is ‘s nachts nog veel meer minnen

4. Door een adembenemend landschap over de E16, de 4, Gjøvik naar de E6, Lillehammer en verder

5.

6. Onze snelheid schommelt rond de 60-80 km/uur. Ver is het niet, tijd kost het wél

7.

8. Bijna schrikken, zoveel kleur op dat stasjon

9.

10.

11. Wit met een vleugje groen.

12. Afgewisseld door rode boerderijen en de boer die in een wit herenhuis woont

13. Inmiddels rijden we na Ringebu omhoog Venabygd op

14. De afslag naar Jønhalt

15. De wolken hangen laag. Geen blik op Rondestien!

16. Gelukkig liggen onze spijkerbanden op Solhaug. Er liggen stukken ijs onder het sneeuwdek

17. De eerste langlaufers! Hoewel, er ligt er één op haar snuffert. Gelijk een beetje kleur in dit blog

18. In de verte de lampjes van de KIWI op Lunde

19. De kerk op Venabygd heeft bezoek. Er brandt licht

20. Venaby Fjellhotell. Tot nu toe geen getrokken loipe gezien. We zijn benieuwd! Dat wordt eigen sporen trekken. Werk aan de winkel, anders hebben we “niks” te doen en dát is pas eng!

21. Kruisend verkeer bij Venaby Fjellhotell

22. Er steekt nog een slee Rv27 over

23. Zij verdwijnen in de schemer rond 15:15 uur

24. Wij rijden door op Rv27 langs Spidsbergseter

25. Kats alleen

26. Sneeuw wordt geschoven, maar ijs blijft liggen. Dat maakt Rv27 verraderlijk en daardoor wordt deze weg ‘s winters regelmatig afgesloten

27. We komen langs Langrumpa, met daar achter Muen. Muen? Ja… helemaal in de wolken, omdat wij er zijn 🙂

28. De parkeerplaats tegenover Muen wordt niet gebrøyt

29. We zijn er bijna! Nog een paar fraaie bochten

30. Hier neemt de auto een loopje met je. Niet remmen! Want we hebben er al aardig wat auto’s onvrijwillig buiten de weg zien staan

31. De 12% daling

32. De laatste bocht voor Solhaug. Vrachtwagens parkeren hier graag uuuuuuren met een dubbele aanhanger

33. Mari-Anne heeft de kerstlampjes voor ons aangedaan en het licht in de hut. De kachel snort, dat weten wij uit ervaring. Super verwennerij!!!

34. En dan staan wij PAF! Er staat een gloednieuwe kachel. Het is heerlijk warm binnen. De kachel brandt op slechts één blokje hout, terwijl de vorige iedere dag een bak hout op slurpte! Wát een verrassing!!!! We kunnen door het kachelruitje de vlammen zien. NRK Jul gaat aan. Wij zijn in kerstsferen en voelen ons gezegende mensen. Vertroeteld door Mari-Anne en met een kerstpakket van buren Tom en Marit. “Spist er spist”, zegt Mari-Anne, waarmee het hoofdstuk auto in alle gezelligheid is afgesloten 🙂