1. Harco werkt rechtsboven op donderdag de 25ste de inventarislijst uit voor de Noorse douane. Alle dozen en gebundelde stukken hebben een nummer. Dat nummer wordt in’t Engels omschreven. Ondertussen pak ik in de gietende regen de tuinkast buiten leeg. Schop, hark, greep… Leuk inpakken. De Sinterklaaskadoos die ik inbracht op 5 december waren altijd te herkennen. Klumzie. Nou… er staan nu gewrochten naast de ordentelijke dozen. De rest komt morgen wel. We stappen gewoon over de troep heen

2. Dinsdag zou er een aangetekende brief worden afgeleverd. “Zou”… want de bezorger vertikte het om naar WH20 te lopen en gooit een kaartje in  het groene busje aan de weg. Ik bel PostNL. 15 minuten doorverbonden en doorverbonden. Klacht ingediend. Want, vertel ik … woensdag komt dat zelfde stuk wéér en dan? Ik laat mijn mobiele nummer achter en zet woensdag de fiets startklaar…. Dan race ik wel naar dat groene busje aan de weg! Nee hoor! Bezorger belt niet, wéér een kaartje “We hebben u gemist…” Neeeeee, ik was er wél, maar u hebt mij gemist! Harco heeft zelfs de voordeurbel gecontroleerd. Nou, die maakt herrie genoeg

3. Om het drama compleet te maken? Op het 2e kaartje staat, dat het aangetekende stuk de volgende (dus de 3e dag!) ná 15 uur op het postkantoor om mij ligt te wachten. Neeeeeee! Ik naar Primera. Die lijden met mij mee. Altijd ellende met die aangetekende stukken. Wél een klacht indienen, hoor! Nou, dat doe ik. Een brief, want… je kunt klagen via Twitter of Facebook (heb ik niet), via Chatten (gesloten na 17 uur). Mail? Neeeeeee, daar begint PostNL niet aan. Dát zijn concurrenten! Ik moet een brief schrijven. Niet naar een antwoordnummer en dus gratis. Neeeeee, ik plak een postzegel om de omzet van PostNL voor 2018 te verzekeren. Zó. Uitgemopperd. Morgen weer lekker de dozen in en daarna naar de notaris voor lakzegels. Die moeten op die aangetekende stukken. Haar lak is nu wel smoorheet!