1. Op zaterdag 6 oktober lokt de geur van Marco’s appeltaart ons uit Stavern. Vanaf de camping nog gauw even de vuurtoren vastleggen

2. Er wordt een nieuw huis op de camping gebouwd. Kant-en-klaar-bouwpakket. Kind kan de was zelf doen!

3. Als dat kind tenminste op de kop kan lezen 😉

4. Dak naar beneden en daar gaan we weer

5. Mooie kustlijn met witte huizen

6. Het plein in Stavern

7. Geel, rood, wit. Je mag kiezen welke kleur jij leuk vindt. Wit huis met blauwe kozijnen? Mag ook

8. Stavern is een kunstenaarsstadje. Daarnaast is de oude vesting gerestaureerd. Allemaal even mooi. Deze dames heten: Samling

9. Er is een tentoonstelling. Vreselijk mooi. Thema “zee”: schilderijen en smeedwerk. We kijken onze ogen uit, ook van de prijzen. Een kaarsenstandaard voor 150 euro? Nou ja, er kunnen wel twéé waxinelichtjes in, moet je weten. De knip blijft op slot

10. Harco rukt mij los van de kerk. Vi skal til Marco! Stavern – Lunde is nog een ritje

11. De rit naar Lunde gaat door glooiend landschap. Een graanschuur! Een zondagse boer

12. Heuvel op en af, bocht in en uit. In de Noorse herfst. Wat willen een mens nog meer?

13. Er liggen, na deze extreme droge zomer van 2018, beduidend minder witte stro ballen bij de boerderijen

14. Ik kan het niet laten. In vliegende vlucht een kerk vastgelegd

15. Rode houten schuren en witte houten huizen. Wij verdrinken ons in deze prachtige omgeving

16. Wát een kleurenspel, die gele bomen en rode schuur en een likje donkergroen er tussen

17. We zijn er bijna. Marco heeft aan deze wek langs het Telemarkkanal gewoond. Hij werd nog nét niet knetter van de zoef-zoef-zoef’s van voorbij vliegende auto’s

18. De huizen staan er pal aan de straat. Dubbele ramen, maar doe die dan nooooooit open!

19. Staat nog op de bucketlist: met zo’n toeristenboot over het Telemarkkanal of met de fiets er langs

20.

21. Ik denk dat er meel genoeg is voor twee extra monden in Noorwegen

22. Vlak voor Lunde stoppen we even. Zo vredig stil in tweevoud

23.

24. We ruiken de dampende appeltaart bijna

25. De maffe buurman van Marco. Bezit nagenoeg alle grond in de wijde omgeving, twee hutten in zijn bos op amper loopafstand, maar… zo gek als een deur! Hoor je ‘s avonds een trekker die met koplampen aan nog driftig rondrijdt? Dat is buuf

26. Marco’s huis piept over de heuvel. De nieuwe plaat en steen liggen inderdaad vers op de schoorsteen. Er drupt geen regen meer op het brandende hout in de kachel

27. Terwijl wij genieten van de appeltaart met crumble op de top, komt maffe buurman met de trekker hout dumpen en steekt dit in de fik, nadat hij er vaten met brandstof over kieperde. Plaats genoeg om te stoken zonder overlast voor zijn buur, maar maffe buurman volgt vast in de voetsporen van vader en grootvader. Dit is dé plek waar je er de hens in zet, al bezit je kilometers grond! Dat Marco uitgerookt wordt? Je krijgt een Noor écht niet van zijn ingewortelde gewoontes af, hoor!

28. Die maffe buur is geen keuterboertje, dus hij moet ergens verstand hebben… wil je Noorwegen echter omarmen, dan kun jij je beter niet ergeren aan die vaste gewoontes! Eet een familie “ribbe”met Kerst? Dan gaat dit van generatie op generatie. Ik vraag mij af wat er gebeurt als je met een partner op de proppen komt die met Kerst pinnekjøtt eet?! 1e Kerstdag bij hem “ribbe”en 2e Kerstdag bij haar “pinnekjøtt”? En wat dan, als zij het in hun eigen huis willen vieren en niet bij de ouwelui? Stappen zij dan over op kalkoen?Pinnekjøtt is een traditioneel Noors vleesgerecht dat op kerstavond gegeten wordt. Pinnekjøtt wordt bijna uitsluitend gegeten in de kerstperiode, met name in delen van Noorwegen waar schapen gehouden worden: in het Westen en het Noorden. Kortom: accepteer Noren mét hun gewoontes!

29. Na de appeltaart gaan wij på tur. Marco huppelt hier bijna rechts uit beeld, terwijl wij bij de bus ook onze wandelschoenen aandoen. Het bos in, kilometers maken! Cliffhangers genoeg zodra ik in Noorwegen voet aan wal zet 😉