1. Op 2 augustus lopen wij vanaf het strand, waar de VW-bus staat bij Finnkoisjøen, richting de groeve

2. Naar DNT-hut Bjørneggen is te ver, want rond 14 uur is er regen en mogelijk onweer voorspeld. We lopen toch nog 8 km, deels over een T-pad, maar de terugweg banen wij zelf…

3. Die hoge stokken met rode kruizen, dat zijn snowscooterpaden van de Sami, die hier hun Tamrein hebben lopen en ook weer verzamelen

4. Er lopen mega langgestrekte hekken om de Tamrein naar de juiste vangstplekken te leiden in het najaar. Het DNT-pad loopt er doorheen

5. Er liggen meters rollen met gaas, die opnieuw bevestigd worden. De Sami hebben nog een klus te klaren

6. Uiteindelijk worden de Tamrein hier verzameld. Een enorme plaats met grote hekken die groepen Tamrein kunnen scheiden van elkaar

7. Finnkoisjøen is een hoog gelegen stuwmeer, tussen de bergen, omringd door wit zandstrand

8. Eindeloze vlaktes, met bloeiende, heerlijk ruikende, heide, afgewisseld met moerassen en lage bosjes en bergje op en af, natuuuuuurlijk

9. Die witte pluizen? Dáár zijn wij tegen gewapend! We hebben onze super hoge wandelschoenen aan

10. Zie je die varde daar boven? Daar huppelt Paparazzi naar toe 😉

11. Aan de overkant van het stuwmeer kijkt Ramfjellet (1216m) ons besneeuwd aan. Het is in deze regio beduidend kouder dan op de Rondane! En natter!!

12. We lopen van varde naar varde richting de groeve, heuveltje op en af en … op

13. In de verte kijk je uit op het gebergte rond Nesjøen, waar wij de vorige twee dagen kampeerden

14. Dit wordt opnieuw dalen en terug klimmen

15. Nog steeds zijn onze plannen ongewijzigd. Niks DNT-hut. Groeve en terug!

16. We hadden geen idee wat we kunnen verwachten. De groeve is van 1771 en verlaten in 1993. De groeve is duidelijk te zien

17. Tussen het stuwmeer (niet te zien) en de groeve staan nog steeds rode kruizen

18. Kun jij je Noors bijspijkeren 😉 Gilså gruve ligger nær toppen av Gilsåfjellet ca. 930 m.o.h. og ble åpnet første gang i 1771. Gruva er en underjordsgruve og ligger på vannskillet mellom Gilsåa/Stjørdalselva og Lødølja/Nea. Det ligger en del veltemasser utenfor de vannfylte gruvesjaktene. Hovedmengden av avrenningen går til Gilsåa, men også noe til Lødølja og Nea.

I samlet avrenning via sig til Gilsåa ble det målt 7,8 mg kobber per liter i 1997. I samlet avrenning via sig til Lødølja ble det målt 1,1 mg og 4,5 mg kobber per liter i 1997. Selv om metallkonsentrasjonene er betydelige har imidlertid avrenningen herfra liten betydning for de tilstøtende vassdrag da vannmengdene er beskjedne. I perioder med stor utvasking kan avrenningen ha en målbar effekt på tungmetallnivåene i Gilsåa. I Gilsåa ble det målt 0,2 mikrogram kobber per liter i 1993 og 4,2 mikrogram kobber per liter i 1997. Total sett vurderes tilførslene fra Gilså gruve som beskjedne

19. De oude mijnschacht achter hekken

20. Er staan resten van werkhuizen en er liggen nog stukken van een lijnbaan

21. Harco ziet in de verte een driepoot in de bergen. Volgende doel / omleiding (zijn wij goed in)

22. Overal liggen plassen water en bloeit moerasgras. Het moet hier sompig zijn in een normale zomer en in het voorjaar? Ga je bijna kopje onder?

23. Hier banen we straks zelf onze terugweg, richting strand en dan over de toppen. Never a dull moment, op de hakken gezeten door stapelende wolken

24. Werktuig

25. Inmiddels staan wij boven bij de driepoot. Om zware bakken met metalen op te hijsen? Je herkent de groeve rechts-midden aan het gele zand

26. De terugmars is ingezet. Simpesampesompen, Harco loopt op Hanvags

27. De terugweg over de toppen, is het streven. Bang voor natte voeten, watjes 😉

28. Het mijncomplex was omvangrijk! Er is een aardige berg grond omhoog gewerkt

29. En tussen al dit metaal groeit laag bij de grond deze veldbloem. De naam? Ooit gevonden, maar helaas… Goed herkenbaar aan de harige pootjes en blaadjes

30. Het sneeuwscooterpad loopt langs dit bergmeer, dat ‘s winters bevroren is, dus geen obstakel vormt, zoals nu

31. Wel volle bergmeertjes, maar de rivierbedding op hoog niveau is opgedroogd. We puzzelen er nog op

32. Harco kijkt, hoe we droge voeten kunnen houden

33. Het stuwmeer Finnkoisjøen, met daartussen verdacht groene plekken. Spijtig, ik was té laat, maar Harco zakt op enig moment té ver in de prut. Slurp!

34. Een hutje onderaan het meer

35. Harco vraagt of ik het geluid van deze Heilo / Goudplevier, uit kan zetten? Het zijn er twee en ze blijven met ons mee vliegen en véél kabaal maken!

36. Daarboven bij die vardes in de verte willen we uitkomen. Geen idee of we het strand kunnen bereiken en daar verder lopen? Achteraf kan dat niet. De rand van de fjellet eindig abrupt en erg hoog

37. De bergen waar wij vanuit de VW-bus ook op uitkijken. Geen klachten over het uitzicht 😉

38. Het stuwmeer aan de kant waar wij kamperen

39. We krijgen gezelschap van twee roofvogels en één meeuw. Wie nu wie dwarszit is ons niet duidelijk

40. Aan de overkant is ook geen afstapje naar het strand

41. Frits heeft e-mail. Titel: Hellup! Frits geeft antwoord (dank!) = Torenvalk. ( Falco Tinnunculus)

42. Ik denk dat ik het weet, maar voordat ik vogelminnend Nederland over mij heen krijg?

43. Deze krijsen niet zo als de Ruigpoot Buizerd, maar hebben wel eenzelfde goede schutkleur

44. Uitgeknipte Torenvalk

45. Het echtpaar duikt, zweeft en zit op hun krent

46. Bewijs uitgeknipt

47. Mooi roze, laag bij de grond, vetplantachtig, met puntige blaadjes, ontsproten uit die rode bolletjes. De stapel boeken naast mij helpt mij niet uit de brand

48. De mijn is gesloten. Niet rendabel

49. Het midden van het stuwmeer met brede stranden

50. Ter hoogte waar wij staan met de bus

51. Ha, het echtpaar is weer in de lucht!

52. Uitgeknipt

53. De riviertjes zijn hier ook zo rood gekleurd

54. Het scooterpad dat naar een varde loopt. We kunnen niet klakkeloos die scooterpaden volgen. Die hebben namelijk geen last van moerassige gronden

55. De dam

56. Achter de dam komt nog een riviertje uit. Het is niet helemaal drooggelegd na de dam

57. Oi, oi, oi. Als de gesmeerde bliksem richting bus!

58. Dat wordt afremmen naar beneden!

59. De VW-bus op het strand

60. Een uitzicht vanuit de VW-bus om van te smullen

61. Hahaha, de schoenen uit en wat denk je wat? De eerste druppels vallen. Bofkonten zijn wij. We willen naar de andere kant van Nasjonalpark Skarvan og Roltdalen, maar… dat pakt anders uit. Volgende blog maar weer! Anders krijg jij maar heimwee naar cliffhangers 😉