1. Op maandag de 23ste heeft deze jongeman zijn T-shirt in de was gedaan en begeeft zich met ontbloot bovenlijf op Rv27 (Enden-Ringebu)

2. Blijft een mooie blik vanaf Rv27 op de gletsjers van Jotunheimen 

3. Winter-freubel-werk: een Noorse brievenbus

4. We rijden over Rv27 naar Venabygd en pakken dan een kleinere weg omhoog, zie blauwe streep. De rode pijl is het begin van een DNT-pad, namelijk naar DNT-hut Eldåbu.  Die boerenweg wordt nog kleiner als het een tolweg wordt. Op de terugweg proberen we  rondom te rijden op die tolweg en lopen dan vast. Hopeloze lui, zie ergens hier onder

5. Langs die boerenweg omhoog vanaf Venabygd wonen actieve boeren. Deze werkt hard genoeg, maar levert zijn melk wat moderner in dan met bussen, die vroeger in dergelijke hokjes werden opgehaald door de melkfabriek-rijders

6. Op de stabbur (de voorraadschuur op palen) staan langs deze weg klokken op de top. Zo riepen ze de arbeiders o.a. binnen voor de maaltijd

7. Oud, hout en vervallen, maar prachtig rustiek (ik kan zó makelaar worden)

8. Aan de overkant van het dal kun je goed zien hoe droog het is. Gele velden i.p.v. groen grasland

9. Een lust voor het oog, die boerderijen hier

10. Die schapen kijken boos. Zij vinden het waardeloos, dat zij uit het tolhokje moeten, zodat wij 50 NOK kunnen betalen voor de tolweg

11. Blijkbaar worden nesten leeggehaald en daar zijn de gevleugelde vrienden niet bepaald blij mee

12. Knap dat ons navigatiesysteem nog steeds snapt waar wij zitten. We zijn benieuwd waar wij vastlopen…

13. Blijkbaar staan hier her en der hutten. Dat hek op een zijpad? Wie wil hier nu in hemelsnaam op strooptocht??? Het kost ons ruim 40 minuten van Venabygd om bij de p-plaats te komen, waar het DNT-pad begint. Zoveel zilver ligt er toch niet in die hutten? Geen gouden kranen, want water komt uit de pomp. Geen tv, want er is geen stroom. Koekenbakkers!

14. Dit is een ander soort hek. Hier houdt de tolweg op. We gaan te voet verder

15. Verder kunnen we onze VW-bus de berg niet opsleuren

16. We gaan vandaag zomaar doen wat we hebben afgesproken. Namelijk richting Eldåbu. De rode T staat klaar

17. Jong en enthousiast hipt Harco over de stenen

18 Die bjørkefink, die op de plek zit waar ie hoort, namelijk boven in een boom, denkt: dat tempo wordt vanzelf wat minder

19. Over héél véél beesten gesproken! Een pittig grote mierenhoop

20. We hoorden al water stromen. Er hangt een brug. Stevig verankerd met staalkabels, waar ik onder door duik

21. Het is een brug met losse delen, die wiebelen als een malle. Ik knijp de brugleuning fijn

22. Gelukkig komt er geen andere slingeraap die brug op, zolang ik er met knikkende knieën over loop

23. De tweede helft lukt ook wel, Miep!

24. Zes los van elkaar bewegende delen. Op de kermis kost dit 5 euro. Op gratis vertier kun je niet mopperen, toch?

25. Je kijkt uit op de hoge rug van Tjønnsauerfjellet met zijn horizontaal gestreepte lagen

26. De eerste bosbessen, maar of dit wat wordt zonder water? Ze zijn verdacht vaal

27. We zijn het bos uit en komen in de buurt van Eldåsæter

28. Het DNT-pad loopt netjes om Eldåsæter heen

29. Eldåsæter heeft vast een modernere utendo gekregen 😉

30. De oude sæter bestaat uit een aantal houten hutten

31.

32. En een modern obstakel naast het rode zoutblok dat aan de goot hangt

33.

34. We vragen ons af wat de boer heeft gebruikt om de wei te omheinen. WOII materiaal?

35. De oude toegangsbrug, waar DNT ons over leidt

36. Drie weken amper vogels gezien. De Zanglijsten / Måltrost vliegt ons hier met tientallen om de oren! Lastig te fotograferen. Deze zat even een minuut op zijn gat

37. Naast de sæter staat een bank. Noren houden van picknicken, want dit is niet de eerste op de fjellet

38. De T’s zijn vers rood, er staan in de regio overal nieuwe borden. Blijkbaar is Rondane bij de kop gepakt door de vrijwilligers van de DNT. Nu nog dat pad naar Svabu, zie Opknappertje voor DNT

39. Mooi oud en de tijd ruimt het op. Wij zouden naar de stort rennen, maar Noren laten vervallen hutten enzo gewoon staan

40. Deze koe is de baas van het spul. Zij heeft de bel om

41. Nog een Zanglijster in de verte die een paar tellen blijft zitten, zodat ie vereeuwigd kan worden

42. Scheefgezakt in verdord, geel gras. De koeien eten het blijkbaar niet op

43. Familie geit komt met neven, nichten, ooms, tantes, kinderen en kleinkinderen de berg af naar de beek die door het dal stroomt

44. Jeugdig familielid

45. Zwart-wit barnebarn

46. Een diepe plooi waar een kleine waterval stroomt. Je zou hier vangstplekken kunnen verwachten

47. Een terugblik door het dal op Eldåsæter

48. We zijn het dal bijna uit

49. En komen dan op de grens van de Rondane! Daar ga ik maar eens super truttig voor staan

50. Vanaf dit punt hebben we ineens weer een doorkijk op Jotunheimen

51. Richting DNT-hut Eldåbu

52. Bovenop de fjellet. Als je hier je tentje opzet en op een opblaasmatras gaat liggen? Dan is ie binnen een minuut lek. Pppfffff

53. De Rondane recht voor ons

54. Een dreigende wolk, maar dan boven ons. De lucht wordt later op de dag weer helder blauw

55. Familie Geit is mee gehuppeld met ons

56. Zomaar ergens boven op de fjellet, vlak bij Eldåbu (rode E), besluiten we te picknicken én terug te gaan. Het is Harco’s 2e loopdag en achteraf blijkt het 10 km te zijn. Genoeg!

57. Op de terugweg gaat hier nog toddy en kvikklunsj in. Jaaaaa, wij leren het nog wel…, terwijl ik puzzel op de wandelkaart

58. Opnieuw langs Eldåsæter, want we moeten tenslotte de bus weer oppikken. Je kunt namelijk ook doorlopen naar Venabygd Hotell aan Rv27. Hemelsbreed niet eens zo gek ver weg

59. Harco test het zwemwater en kukelt bijna met zijn hele hebben en houwen er in. Ik lach niet, écht niet

60. Harco op’t portret op de hangbrug

61. Hij ziet er verdacht ontspannen uit

62. En dan bedenken wij op de terugweg, dat er nog een bergweg loopt richting Venabygd. Dat begint met dit bruggetje… ik stap uit en inspecteer of ie bus-bestendig is

63. Er staan hutten verderop. De eigenaren hebben geen zware VW-bus… die planken rammelen! Een pomp heeft deze hut-eigenaar wél! Zó romantisch!

64. Naast de hut een boomhut. Je zit hier ruim 40 minuten van Rv27 en dan nog eens 15 minuten naar een winkel. Best afgelegen, zonder stromend water, zonder stroom, zonder radio, tv, pc, Internett (!)

65. De hutten staan aan een doodlopende weg. Dit is de weg die wij zouden…. hahaha. Daar is al jaren geen auto over geweest. We moeten die houten planken weer over! Rechtsomkeert maken een geen verdere fratsen verzinnen

66. Dit is de tolweg waar we af kwamen

67. We vragen ons af waar die stank vandaan komt.. De poepzuiger, zie Poepzuiger op Solhaug

68. Vóór Rv27 nog een paar andere fraaie klokken op de stabbur

69.

70. Ma Schaap steekt over op Rv27

71. Kinderen Schaap volgen braaf

72. Wij genieten wéér en opnieuw van het uitzicht op de Rondane

73. Nog een man met sneeuw op het netvlies wat er niet af wil

74. Dáár liepen we gisteren op de top. We zijn bijna bij de hut. Hoogste tijd voor een koud Atna-biertje!