1. Op zondag de 22ste juli hebben wij een plan getrokken. We rijden bij Trabelifkellet een bergweg op om een P-plaats te zoeken en gaan dan te voet verder. Dát was het plan….

2. De koeien aan de andere kant zullen gedacht hebben: “Draaikonten, wedden dat het anders uitpakt?” Op dat moment landt en een enorme koeienflats op onze VW-bus. Een té snelle Audi die, terwijl hij inhaalt, over een flats rijdt en de poep omhoog werpt. Op ons!

3. Die koeien krijgen gelijk! We stoppen bij Muvatnet en lopen om Sud Bølhøgda heen, waarna we omhoog klimmen. Niks boerenweg… die is verdampt. Zó gaat dat als wij samen zijn… wispelturig zooitje in’t kwadraat

4. Harco lacht er bij. Hij heeft zijn eerste å-gå-på-tur meters te pakken. “Heerlijk”, hoor ik hem mompelen

5. Die VW-bus heeft een mooie plek gevonden. Net even wat verder het zandpad op dan de rest van de kampeerders langs de weg. We komen de eigenaar nog tegen…

6. Met Store Ramshøgda op de achtergrond belopen wij een hobbelig pad rond Sud Bølhøgda

7. Hier is nog water, terwijl het pad verder kringelt met Harco er op en ik er rennend achteraan! Eenmaal terug in de hut, heb ik het lengteverschil tussen onze benen gemeten. Dat is maar 8 cm, dus met die smoes kan ik niet aankomen! Ik heb al drie weken gelopen!! Nu is Harco 18 cm langer over de totale lengte. Dus… dan zit dáár de clue. Ik hoor nu iemand op de bank grommen 😉

8. Mensen staan op het doodlopende paadje in Muvatnet. Je kunt er vissen. Na onze wandeling staan er Noren naast ons met twee fraaie forellen. De jongedame had een glimlach van oor tot oor, apetrots

9. Op de GPS-kaart kun je zien dat dit een moerassig gebied is. Nu is het kurkdroog, zoals dit meertje!

10. Ongelooflijk, weer een drooggevallen meertje, akelig om te zien. We zijn over planken gekomen, omdat je hier normaal anders kleddernatte voeten krijgt. Nu loop je naast die planken

11. Wat deze paddenstoel hier dan doet? Die is “het padje kwijt”

12. NW van Sud Bølhøgda heeft een hut gestaan

13. Op kulturminnesok.no zie ik hier geen geregistreerde vangstplek, maar het is een dalplooi en dit hoopje stenen? Je zou het toch zweren

14. We klimmen gestaag omhoog. Ons doel ligt in de verte. Denk je dat je boven bent, begint een nieuwe klim

15. Omhoog, omlaag, omhoog. Wij vermaken ons prima op ons zondagse uitje

16. Achter mij is het gebied boven Spidsbergseter, waar ik vorige week liep, zie Liften boven Spidsbergseter

17. Er is een roeibootje onderweg van die twee hutjes naar het eilandje in Muvatnet. Later staan zij op het eilandje. Daar ben je echter zó klaar met op en neer hobbelen

18. Of je hier nu op Svarthammeren of Muen staat of bijna boven op S. Bølhøhda? Het blijft ons boeien

19. Achter de bergen van Rondane piepen besneeuwde toppen van Jotunheimen op. Die toppen zijn gesloten, wegens de smeltende gletsjers waar toeristen in wegzakken

20. Bij Ramstinden loopt het DNT-pad naar Eldåbu steil omhoog en dan mag je nog 5,5 uur, Noors tempo, met volle bepakking naar die onbemande DNT-hut

21. Onze top-loop van vandaag begint er op te lijken

22. Een zondagse klimgeit-glimlach van mannen min (mijn echtgenoot, Frits 😉 )

23. Een blik van Bølhøgda op Bølvatnet. Het is heiig van de warmte 

24. Blijkbaar loopt er een ronde weg links bij Rv27, tegenover Langrumpa. ‘s Winters loopt hier precies de loipe over van DNT-hut Gråhøgdbu naar Svarthammeren, richting of Spidsbergster of DNT-hut Eldåbu

25. Harco begint enthousiast in’t Noors boven op de top en krijgt in’t Noors antwoord. Ik vraag, waar de jongelui vandaan komen? Blijkt het een jong Duits echtpaar te zijn met drie zoontjes. Hij studeerde jaren geleden in Trondheim. Leuke ontmoeting, want… de jongetjes wilden perse de berg op, niet te houden (!) en die VW-bus? Die daar zo mooi staat? Die is van hun. Net als dat jonge Spaanse koppel met twee kleintjes, vragen zij waar ze in de omgeving zoal naar toe kunnen. Met zulke klimgeitjes? Bijna overal! Muen is niet zó verstandig. Die stenen op de top zijn te groot om te overbruggen voor die kleine pootjes

26. De stolpenjacht is gesloten. Wij gebruiken de stolpenkaart van Venabygd nu om leuke plekken van de bucket list af te krijgen

27. Twee toppen op één plaatje: S Bølhøgda en Muen

28. De jongetjes zijn druk. Zij bouwen een huis

29. Je zult toch zó groot groeien, met zulke klimbenen! Ze hebben een lol. Op weg naar beneden langs de steile kant, haalt de oudste van het stel mij bijna in. Ze laten zich zó naar beneden donderen. Nergens bang voor

30. Muvatnet en Ramshøgda op de foto, voordat wij afdalen

31. Vanaf Rv27 kun je naar Gråhøgdbu, maar vanaf onze positie kun je mooi zien, dat het een waterrijk gebied is met een kringelend riviertje. Je moet het DNT-pad volgen naar de hut, anders loop je bij die rivier vast, waar normaliter meer water door stroomt. Krijg je natte tenen, benen, knieën…

32. Gråhøgdbu ligt op de berg, rechts, achter deze vlakte. Een krap uur verwijderd te voet

33. Harco daalt af

34. Mooi begin van zijn 1e “topdag”!

35. De koeienvla zit tot boven aan de ramen. Niet goed te zien op de foto. We zijn er even druk mee geweest, om een reukloze auto terug te krijgen 😉

36. De schijfremmen zouden er op vastlopen!

37. “We beginnen langzaam, hoor!”. Ik hoor het Harco steeds herhalen als hij vanuit Madrid belt. Nou? Wie wil een rondje van 4,5 km inclusief die berg op??? Hebben we nu twee onverbeterlijke Nederlanders op de Rondane rondhuppelen?