1. Kamperen bij de boer! Ja, gezellig. Dat kan in Noorwegen, zoals naast de Rondanese koeien

2. Op dinsdag de 17e juli maak ik een ochtendwandeling boven Spidsbergseter. Ik schat in dat er ‘s middags onweer komt na zoveel warme dagen. Dit is een loipe in zomervermomming

3. Wat verder omhoog uitkijk over Flaksjøen, waar we regelmatig langs kwamen te ski, voor een pitstop met Toddy en Kvikklunsj in de vishut

4. Er worden oude hutten opgeknapt. Bij deze ligt een septic tank. Dan komt er geen sjarmerende utendo 😉

5. Eindelijk die steile hellingen boven Spidsbergseter eens op. Wij blijven hier op onze back country skies ver vandaan

6. De skilift voor de alpineskiërs

7. Daar hangen ze dan, wachtend op de gelatte mens

8. Daarboven is nog een lift, voor de zwart-minnende-skiër

9. Muen rechts van mij en de vlakte waar de loipes lopen

10. Rond Spidsbergseter waait het altijd harder dan bij de andere hutten op de Rondane en op Solhaug. Een windgat. Dat grote betonblok hangt er niet voor niks

11. De droogte wordt zorgwekkend, zie foto’s van Noorse droogte

12. Hhhhmmmm, dat is niet aardig, die blauwere lucht

13. De Noren voor mij kijken op het weerbericht en lopen door. Ik volg op gepaste afstand

14.

15. Op de top

16. En wat staat daar? Ik had mee moeten doen met die stolpenjakt

17. Het dal tussen twee pieken in. Dat scheelt een paar graden, boven of beneden!

18. Hier op hoger niveau ligt nog water tussen het riet. In een natte zomer loop je hier met camaches, anders wordt het simpe sampe sompe

19. Weer omhoog en omlaag…

20. Natte boel, zelfs nu!

21. Ook dit bergmeer heeft nog water. Ik zie vissen springen. De stumpers, die vallen nog droog

22. Een blik richting Ringebu

23. Bijna het hoogste punt…

24. De Noren lopen door, ik ga als de hazen terug. Dit bevalt mij helemaal niet! Dan maar geen top

25. Ik ren bijna het pad naar beneden af. Dat wordt steeds magerder en af en toe stop ik om op de GPS te kijken of ik wel de kortste run maak

26. Ik kan die versleten rode stip wel kussen!

27. Hier loopt ‘s winters de loipe tussen Gråhøgdbu en Spidsbergseter of Eldåbu langs

28. De bui wijkt af richting het noorden. Mijn tempo zakt. Ik juich te vroeg, want ‘s avonds krijg ik werkelijk gruwelijk onweer op de pet. In de hut, alle stekkers er uit en bidden. Het knetterde in de kamer. Doodeng!!!

29. Dan zit je midden in deze prachtige natuur en n.b. ook nog een Nasjonal Park en dan bouw je als Noor zo’n parkeerplaats, opgebouwd uit grote betonnen blokken? Gruwelijk!

30. Past wel bij het huis zelf, omringd door hekken. De buren (buiten jouw zicht) ergeren zich niet aan de schapenpoep, nergens een hek te zien. Dit noemen ze Oslo-gedrag, oeps

31. Terug bij de VW-bus. Terugkomen hier is geen bezwaar: wandelingen te over!

32. Ik ben rond. Toch nog 6 km met een deels bonkend hart, want onweer op de fjellet? Daar houd ik niet van!

31. Svarthammeren, de rode hoogste prikker, op een paar meter gemist wegens geen gebrek aan gezond verstand, zie foto 23 en zie Het Noorse piekenboek

32. Marco vraagt mij of het niet té warm is voor å gå på tur? Ik verzeker hem dat ik een waterzak in mijn rugzak heb en nog een losse fles in de zijkant. Maar Marco…. wat denk je van deze “gasten”? Ik kom er dagelijks een of twee tegen op Rv27. Deze man kijkt er pijnlijk bij. Beetje warm misschien?