1. Nadat wij de Granite Trail hebben gelopen op de 17e mei, steken wij weg 637 over en lopen de Cranberry Bog Trail. In het parkcentrum koop je een bewijs voor een dag wandelen, voor een week of langer en/of kamperen in Killarney Provincial Park

2. Deze meneer, aan de andere kant, heeft een tentje langs dit meer staan en peddelt van het ene naar het andere water. Ongelooflijk mooi kanogebied!

3. Killarney Park is gevuld met dergelijke blauwe meren, wel of niet verbonden door riviertjes

4. Je moet je hier niet vergissen, want La Cloche Silhouette Trail loop je in 7 tot 10 dagen! Met volle (tent)bepakking, een container om eetwaar in te doen en belletjes aan de rugzak vanwege de beren

5. In het Centrum kun je van iedere Trail een wandelkaart kopen. Aan het begin van de Trail kun je geld in een busje doen en ook een kaart meenemen

6. De wandeling is afwisselend. Door bossen, langs meren, langs verdorde moerassen, met klauterpartijen en … sneeuw

7. Verdwalen kun je amper. Volg de pijl van deze oranje bordjes. Andere koek dan in “N”, waar wij onze GPS nodig hebben!

8. Ze waarschuwen niet voor niks voor brandgevaar. Gortdroog, terwijl de sneeuw nog maar net weg is

9. Deze Eekhoorn houdt ons goed in de gaten en neemt dan de benen. Lastige beesten om te fotograferen. Hun geluid lijkt bijna op die van een vogel. Dat is verwarrend

10. De Ulmus alata, een mega Iep met zijn opvallende bast

11. In het bos bloeien fraaie bloemen. Het is de Trout Lily. Grappig, want aan het eind van dit blog zitten we op de Trout Creek Trail!

12. Familie Bever is druk in de weer geweest. De parkwachters hebben er een brug over heen gelegd

13. Harco bewondert het bouwwerk van de Bevers

14. Aan de andere kant van de dam is het waterniveau wat lager

15. Dit rode graniet is typisch voor deze omgeving. Wij vinden achteraf Killarney mooier dan Algonquin Provincial Park

16. Klauteren, afdalen, genieten van de meren en het vee….

17. Harco is benieuwd of er aan de andere kant nog meer Bever-activiteit is te zien

18. Met veel lawaai vliegt de Double Crested Cormorant oftewel de Geoorde Aalscholver langs

19. Harco wordt op zijn wenken bediend, weer een beverburcht. Jammer, dat wij de beesten niet zien. Die 7-10 dagen-trail op  de bucket list zetten?

20. Heel klein, tussen het loof, de Noordse Waterlijster

21. Hij blijft lang genoeg zitten voor Paparazzi

22. Wandelen, klauteren, afdalen en … mijmeren

23. Nog meer bosbloemen: de Epigaea Repens / Mayflower / Trailing Arbutus. Zó

24. Weer een meer waar we langs lopen

25. Opnieuw het bos in. Never a dull moment

26. Gespleten

27. Paparazzi op’t portret

28. We zouden hem bijna gemist hebben! >>>

29. De Rouwmantel. Best een grote vlinder. Ze zijn met z’n tweeën aan het dartelen op het warme graniet

30. De stenen die nat zijn, zijn glibberig. Hebben die Canadezen mooi een boompje voor mij neergezet

31. Je kunt hier van het Cranberry pad afwijken en naar de Zilveren Top wandelen. Dat is op-en-neer te ver

32. Opnieuw worden Day Hikers gewaarschuwd om niet de wandelheld uit te hangen

33. Zó is het duidelijke genoeg toch? De parkwachters hebben vast reddingsacties uitgevoerd

34. Opnieuw komen we stukken met sneeuw tegen, dieper het bos in

35. Harco’s benen zijn langer. Hij kan het pad mooi scouten 😉

36. We komen vaker stukken sneeuw tegen, dat verijst en spekglad is

37. Er vliegen regelmatig heli’s over. Houden zij de parkgasten in de peiling, bosbrandrisico, beren e.a. beesten?

38. Mooie steile granieten wanden langs dit meer

39. Harco wijst op de prachtige “tekeningen” in de stenen

40.

41. Bijna terug bij de auto staat toelichting op de 78 km lange La Cloche Silhouette Trail

42. Over de dorre herfstbladeren hipt een Roodborstlijster. Een genot voor onze oren

43. Terwijl wij richting Trout Creek Trail rijden, kijkt deze Wasbeer onder aan de boom ons aan

44. Of wij wel even willen wachten terwijl hij oversteekt?

45. Langs deze bospaden zijn inhammen waar gekampeerd kan worden. Bijna iedere plek heeft een stookplaats (geen stroom). De kampeerders zijn boos op de wasberen. Het zijn er inmiddels twee en zij zijn hondsbrutaal op jacht naar voedsel

46. Wij willen een blik werpen op de Trout Creek Trail, die vooral bedoeld is voor fietsers

47. Het fietspad loopt vanuit het park langs een groene, snelstromende, heldere kreek naar weg 637. Afwisselende route. Ook daar zijn veel bomen gesneuveld na de laatste heftige storm

48. We komen langs een infocentrum, zodat we meer te weten komen over de geschiedenis van het park, flora en fauna

49. Bijv. over de Killarney Giant / White Pine / Pinus Strubus

50. Er voeren hier ooit 35 skiffs

51. Geen wonder, water genoeg in Killarney Park

52. Nu weten we ook waarom die stenen zo warm rood zijn. Mooi gebied! Maar… 1 rijdag – 1 loopdag. Morgen, 18 mei, rijden wij naar Algonquin Provincial Park. Killarney is een “terugkomertje!”