1. Een dag terug… dát krijg ik van cliffhangers, ik raak de tijdskluts kwijt. Deze typische Canadese vrachtauto, een Volvo by coincidence, staat op vrijdag de 11e mei op de taxi standplaats voor het appartementengebouw waar David en Laura wonen
|
2. Toronto is een grote stad. Handig om je daar of op de fiets (met gevaar voor eigen leven) of op een scooter te verplaatsen. De stad telt ruim 2,5 miljoen inwoners, maar tel je de inwoners rondom Toronto mee(pittig volgebouwd), dan kom je op 5,5 miljoen inwoners. Files geen probleem…
|
3. David en Laura wonen “down town” met een héél erge “up-town” huurprijs! Dan is hun appartement zo groot, dat wij appartement huren in hun gebouw voor de prijs van een leuk hotel in Nederland. Hier een doorkijk in het banken-gebied, waar zij tegen aan schurken
|
4. Gebouwen zijn natuuuuuuurlijk relatief nieuw-oud en staan wisselend met wolkenkrabbers door elkaar. Deze kerk staat naast het treinstation waar David ons oppikte
|
5. Je kunt iets vinden van deze hoge gebouwen, maar ze hebben hun best gedaan om het niet saai te laten lijken
|
6. Bij de The Ritz staan de bollen nog in bloei. De lente loopt een tandje achter
|
7. Bij een “Frits-gevalletje” kom ik niet zonder knipperen voorbij. Even door sparen en dan heb je óók wat! Volgende Koningsdag? Als ie niet vast geplakt zit aan de Ritz-stoep?
|
8. Nee, “Marco” zit op dit moment in Nederland i.p.v. in Noorwegen. Het is “Harco” sufferds bij Starbucks. Kun je wél een gezonde haverkoek kopen 😉
|
9. Wéér een échte onvervalste mus in Down Town Toronto. De stakker heeft het enige bosje in de straat ingepikt
|
10. Grappig toch, die klassieke panden tussen al dat glas? Kun je bont kopen, je weet wel, zo’n warme mantel waar je niet levend de Kalverstraat mee door komt
|
11. Nog zo’n oud pand, met een typisch oranje-groene Torontonese taxi op de voorgrond en een kruisende uit-de-kluiten-gewassen-pick up
|
12. Intermezzo: brunch met David onder de kritische blik van een eland. We moeten trimmen, hoor, na die omvangrijke maaltijden in Canada. En dan neemt David ons nog mee naar fatsoenlijke gelegenheden!
|
13. David gaat aan’t werk, Laura was dat al. Wij gaan op hun fietsen langs Ontario Lake. Deze eekhoorn zit in “Little Norway Park”
|
14. Jaaaaa, ik zag uit mijn ooghoeken een Noorse vlag wapperen naast de Canadese en Ontarioaanse vlag. Je zult er maar oog voor hebben 😉
|
15. In dit “beetje Noorwegen” bivakkeert deze eekhoorn. Hij is druk met zijn brunch
|
16. Een kleine Monolith, net als in het Vigelandpark, maar hij staat er!
|
17. Ik had graag naar de Noorse kerk gewild in Toronto. Die ligt aan de andere kant van de stad, oost. Blijft op de bucket list
|
18. We steken Little Norway Cross over en vervolgen het fietspad langs Lake Ontario westwaarts
|
19. Dan kom je automatisch langs de jachthaven. Onderschat de omvang van deze meren niet! Serieuze boten. Het meer heeft een oppervlakte van 19.009 km² (!) en heeft een maximale diepte van 244 m. Geen “plasje” water!
|
20. We zijn inmiddels de stad uit. Dat fietst een stuk rustiger! David verzekert ons, dat we in het centrum een stuk moeten lopen met de fiets aan de hand, om onze vege lijf te redden. Nou, dat was niet overdreven!
|
21. Harco is druk met iets van de fiets
|
22. We komen tijdens ons verblijf in Ontario deze Inuksuk uit de Inuit-cultuur regelmatig tegen. Zelfs op rotsen langs snelwegen. Oorspronkelijk zijn het richtingaanwijzers of mijlpalen
|
23. Het vliegveld tegenover Toronto is een handige vertrekplek bijv. naar steden als Boston
|
24. Onze eerste “trial”, te fiets
|
25. Het Trilliumpark heeft een boost gehad. Fraai om doorheen te peddelen
|
26. De oorspronkelijk bevolking heeft een duidelijke plek
|
27.
|
28. We zijn bijna in de volgende stad en kijken langs het Ontario meer terug op Toronto
|
29. Een windmolen naast het Ontario Government. Oud en nieuw
|
30. Ontario is een bouwput! David laat ons er een paar zien. De garages zijn vaak 5 verdiepingen onder de grond. De bouwput is dus diep en… dan staat er één man te werken. David uit zijn verbazing over deze efficiency
|
31. De rode loper ligt uit op het Government. Wij willen echter natuur snuiven. Domweg geen stadsmensen!
|
32. Ha, natuur! Op onze wenken bediend
|
33. Het is een Coopers Sperwer, die happende bewegingen naar mij maakt. Ik verzeker hem, dat hij mij niet lust
|
34. Weer van die typische Canadese tuinstoelen. Langs de kade kun je spontaan uitrusten
|
35. In het Rogers Centre, met het in het oog springende ronde dak, wordt zowel voetbal als baseball gespeeld. We zijn bijna “thuis”, parkeren de fietsen en gaan te voet het centrum verder in. We willen graag in leven blijven…
|
36. Op Hemelvaartsdag zijn wij met David langs deze Faculteit voor de Kunst gelopen. Ik wil het nog een keer zien. Dat super moderne blauw en het oude gebouw er onder intrigeren mij
|
37. Die rode stippen op het externe trappenhuis doen ut um
|
38. “Aquaverde” van William Pye staat naast het gebouw. Wij zijn op weg naar een stuk geschiedenis over de oorspronkelijk bewoners
|
39. We dachten in een museum terecht te komen, maar het is een ontmoetingscentrum voor de oorspronkelijke bewoners. “Mogen wij rondkijken en fotograferen?” Ja hoor, geen probleem
|
40.
|
41.
|
42.
|
43. Respect
|
44. Benjamin Chee Chee heeft mooie vogel-portretten getekend. Zoals met een paar pennenstreken deze Grote Canadese Gans
|
45. We mogen niet zomaar de werkruimtes binnenlopen, maar er blijft voldoende sfeer om op te snuiven
|
46. Buiten zitten “Aboriginals” (lastig als je geen “Indianen” meer mag zeggen, net zoals geen “Lappen” tegen “Sami”) te genieten in de zon. Binnen genieten wij van hun kleurige kunstwerken
|
47. Wij hebben onze stamkroeg ontdekt. Om de hoek bij David en Laura. De Schotse pub: bier en cider van de tap. De avond er voor aten wij met David in Chinatown. Ander koekkie, maar super lekker in een afgeladen restaurant vol Chinees lawaai. Deze avond eten wij veganistisch. Ook weer super lekker. Die magen van ons willen noooooooit meer naar huis!
|
|
Wat een leuke foto’s en tekst, Nardi .
Volgens mij hebben jullie ‘t naar je zin .
Bijzonder al die typisch Canadese “ver van je bed ” foto’s en indrukken wanneer je daar nooit geweest bent ( zoals ik ).
Klopt ‘t wanneer ik denk dat wij als Nederlanders daar qua “gevoel” en waardes en ethiek en welvaartsniveau ons best thuis voelen ( of zouden voelen ) ?
Blijf mooie plaatjes en verhalen sturen .
Vinden we leuk .
Ciao , veel plezier en groeten aan Harco van Oeca en mij .
Liefs …..Frits