1. Op dinsdag de 27ste maart begint onze dag met -16° C. De temperatuur dondert naar beneden, de zon schijnt des te feller. Denderend Påskevær!

2. Ingewikkelde foto, maar hier zat een wiel van de VW-bus ingeklemd. Verzonken in smeltwater van de dag er voor. Op de 27ste is alles steenhard bevroren. Vooruit, achteruit, vooruit, achteruit en plops. De bus kan ons naar Spidsbergseter brengen

3. We hebben alles bij ons voor een overnachting op Eldåbu, maar alleen die kant op is al mooi. Kunnen we “thuis” genieten van ons eigen bier 😉

4. Op weg van Spidsbergseter naar Eldåbu

5. Eerst een stief klimmetje richting Indre en Fremme Uksan. Met onze nieuwe ski’s met geïntegreerd afzetstuk is onze conclusie: opwaarts een voordeel! We slippen niet terug. Neerwaarts een nadeel: we gaan niet hard genoeg de berg af. Opgeteld: de voordelen wegen op tegen de nadelen. Zó. Denk er maar over na

6. Ik gooi de route er in: Indre en Fremme Uksan, Klopptjønnet, richting Eldåbu, rondje Klopptjønnet, Flaksjøen, Spidsberg, route Rode Kors, VW-bus. 16,2 km met als hoogste bestemming 1093m. Dat krulletje boven aan? Daar kom ik op terug

7. Zij, deze Noren, hebben vroege lunsj. Het is drukker, maar, druk? Geen Franse Alpen taferelen! We lopen en zitten elkaar hier niet in de weg. Rust en respect

8. Op weg naar Klopptjønnet. Ik was hier een paar weken geleden in mijn uppie. Ik dacht er niet bij na om in een loipe op medepassagiers te letten. Dat moet ik nu wél doen! De kvisterpaden zijn inmiddels loipes geworden

9. Maar druk? Het publiek geeft iets meer kleur aan de foto’s 😉

10. Bij Indre Uksan lopen we richting Eldåbu. Daar haken de meeste Noren af. De loipes worden minder tot kvisterpaden. We hebben allebei dezelfde afwijking!!! Hoe minder mensen hoe beter. Kluizenaars?

11. Hij staat weer overeind, de paal van Klopptjønnet. Een paar weken geleden lag ie pat én er was geen pad! Ik moet eerlijk toegeven… dat was fijner langlaufen! We zijn allebei niet alleen kluizenaars, maar we houden ook nog van onbelopen paden

12. In de volle zon verder på tur, richting Eldåbu. Gewoon een stukje om over het randje te kijken en te genieten van het imponerende uitzicht

13. Ik begon met drie mutsen… nu nog in het dunne Påskemutsje

14. Richting Eldåbu

15. Dit inspireert om na de lunsj ons eigen pad te trekken

16. Kunnen we zus of zo? Geef Harco een loipevrije ontsnapping en hij fleurt helemaal op. Ik snap dit 110%, want een paar weken geleden was hier geen loipe. Zó supert!

17. Lunsj!

18. Wij maar denken dat iedereen met die matrassen naar Eldåbu sjouwt?! Welnee! Ze hebben een schop bij zich, graven een gat en nestelen zich met droge billen in de luwte in de Påskesol!

19. We maken ons eigen rondje vanaf Klopptjønnet. Fantastisch! Zo heerlijk als de sneeuwlaag onder de ski’s breekt

20.

21.

22. Een Glimworm

23. Want hij trekt zijn eigen pad

24.

25. Ik volg in Harco’s kielzog.

26.

27. “Over deze heuvel en dan tussen die berg door, dan komen we terug bij Klopptjønnet”

28. Mooie oneffen vlaktes, maar waar onze ski’s best een spoor kunnen trekken

29.

30. Hier droom je toch van? Zo’n eigen getrokken pad

31.

32. Papparazzi på fjellet

33. Deze kloof brandt op ons netvlies. In die richting was een serieuze lawine die de doorgangsweg blokkeerde

34.

35. Ruig smullen van vage paden

36. Het lijkt “niet te betreden”, maar de ski’s zakken er toch nog in

37. Oi, ik dacht dat het een oefening was en maak een foto. Helaas is het serieus werk. Mevrouw is uit de bocht gevlogen en Rode Kors komt haar redden

38. We strijken neer in de vishut bij Flaksjøen. In het zonnetje voor een Kvikklunsj. Noors volksvoedsel langs de loipe 😉

39. Allerlei technieken komen voorbij. Héél leerzaam

40. Natuuuuuurlijk wijken wij weer van het geijkte pad af. Het blijkt de route van de Rode Kors scooters te zijn. Loopt prima

41. Rode Kors? Zonder deze vrijwilligersorganisatie stort een deel van Noorwegen in!

42. Kijk, zó leer je langlaufen. Pa heeft een touw om zijn middel en dochtertje houdt er aan vast. Mijn pa deed dit ook met zijn leren schaatsbeschermers

43. Wij zijn terug bij de bus en poetsen onze ski’s sneeuwvrij. Dat smeltende ijs geeft anders zo’n zooi in die bus!

44. In de hut ga ik over tot de orde van de dag: dinsdag wasdag

45. Seconden na het ophangen is de was bevroren. Vriesdrogen tot woensdag, dan mag het weer naar binnen, boven de kachel voor het af-drogen

46. Ik heb inmiddels geleerd, dat het handiger is om stukken op een kleerhanger te drogen. Die kunnen dan makkelijker met hangertje als stokvis richting kachel 😉