1. Op zaterdag 10 maart is een dikke zon beloofd door YR.NO. Muen ligt te bakken in de zonnestralen

2. Aan de andere kant van Rv27 ligt nog wat lage nevel. Wedden dat de zon wint?

3. Vanmorgen de ski’s opnieuw gewaxt. Gelukkig ben ik niet van de blauwe op de paarse wax overgegaan! -16°. Met deze zon! Dát wordt een fantastische dag. Frits: dit is heftig bergje op!!!

4. Ik parkeer bij Spidsbergseter en loop de Trolløypa tot Brennflua. Strak blauwe koude winterlucht, zon en ny snø. Mijn plan ligt nu écht vast. Ik ga naar Gråhøgdby voor een “bakkie”

5. Laat ik de kaart er maar in gooien: Spidsbergseter-Brennflya-Gråhøgdby-Langrumpa-Fremme Uksan-Bøllia-Øygardseter-Spidsbergseter. De batterijen waren op. Rechts in het slordige rondje de geregistreerde route en links de blauwe route die ik zelf heb getekend. Bij elkaar 19 km. De GPS geeft 8,5 km aan en ik maar niet snappen, waarom ik lood in de benen heb! De batterijen zijn al een tijdje leeg…

6. Op weg naar Brennflua ben ik blij dat ik mij heb ingesmeerd met factor 30!

7. Vorstig mooi!

8. Nu snap je wel, waarom deze hond zo’n lekkere jas heeft. -16 is niet niks

9. Ik fotografeer een hoog bejaard Duits echtpaar met hun toestel en besluit vervolgens om écht omhoog te lopen. Een klim…

10. Het pad naar Gråhøgdby is niet gebrøyt. In januari trokken Harco en ik hier nog zelf een pad. Nu staan er de hele route kvisters (stokken) en is er een spoor van voorgangers

11. Langzaam omhoog naar de DNT-hut die je na een stijgend stuk kunt zien tegen de witte berg op de achtergrond

12. Enorme witte sneeuwvlaktes. En één fotomens

13. De zon is in maart al behoorlijk sterk en krijgt door de sneeuw nog extra kracht. Dat insmeren is niet voor niks!

14. Ik zak pittig diep weg in het spoor

15. Natuuuurlijk blijft Muen dominant deze fantastische dag overheersen

16. Uitzicht richting DNT-hut Jammerdalsbu. Wie weet?

17. Hier heeft iemand zijn sinaasappel of Kvikk Lunsj (beide Noors volksvoedsel) opgegeten

18. Links-boven in beeld Langrumpa, waar je niet ongestraft naar toe kunt lopen. Op de Rondane zijn er op de gekste plekken waterbronnen

19. Eerst een andere route: Het hoofdgebouw en de utendo (de houten doos) van Gråhøgdby zie je kilometers op afstand als een soort worst voor jouw neus…

20. Het gestaag stijgen loont: ik zie steeds duidelijker de twee hutten

21. Muen van deze kant? Óók mooi! Terwijl ik de VW-bus parkeer stopt een Noor. Hij vraagt of ik bekend ben? Hij wil Muen bestijgen te ski. Ik uit mijn twijfels, gezien lawine-gevaar in de directe omgeving. Zeker met deze zon!

22. Harco en ik hebben hier ook eigen paden getrokken, maar… die bronnen en beken kunnen een gevaar vormen! Mari-Anne beaamt dit. Er zijn op verschillende plekken op de Rondane waterbronnen

23. De laatste loodjes wegen mij zwaar. Voor mij lopen drie Duitse mannen. Zij bakken in de zon bij de DNT-hut, om krachten op te doen voor de terugweg, terwijl zij genieten van de Nardi-soap-die naar boven keutelt

24. Nergens alternatieve paden

25. Weer zo’n watergat, vlak naast het pad

26. Ik ben er bijna! Lunsj!! De laatste meters strompel ik omhoog. Wát een vertoning in het zicht van die Duitsers

27. Op een aantal plekken op de Rondane heb je zicht op Jotunheimen

28. Een terugblik op het pad dat ik gelopen heb richting Gråhøgdby

29. Links het pad waar ik af kwam. Midden het pad dat ik na mijn toddy (warme Noorse bessensap) en boterhammen met brunost (Noorse kaas) richting Langrompa afdaal

30. Ik maak de hut open met de DNT-sleutel en zet mijn naam in het huttenboek. Wat er ook gebeurt, dan is dit een mooi registratiemoment. Ik hoor de Duitsers zeggen: “Zij heeft een sleutel, zij wél”

31. Let wel! +22° boven in de bergen door de zon, die extra kracht heeft door de sneeuw. We zitten allemaal op matjes buiten in de sneeuw. Onvoorstelbaar toch?

32. De Duitsers zijn vertrokken over het pad naar Langrumpa. De Noor die mij vroeg of ik wist of hij Muen kan bestijgen per ski, is inmiddels aangekomen. Rechts zie je een pad naar Muen. Hij vertelt in blokletters “dat hij niet alleen die tocht wil maken”. Ik bevestig “dat dit ook niet verstandig is”, maar bied geen partnership aan. Hij is mij binnen 5 minuten kwijt! Muen?! Te ski?!?! Twee Noren die later komen, mompelen ook iets ontkennends

33. Haaaaa, deze Setter met vier verschillende sokjes stond gisteren ook op het portret. De Noorse eigenaar vindt het niet gek, dat ik het duo regelmatig zie. Zij skiën samen wat af!

34. Ik ben vertrokken naar Langrumpa. Blijkbaar is Gråhøgdby een pitstop voor de meeste Noren. Zij overnachten er niet. Die lui zijn mega sportief, hebben een mega conditie en maken mega kilometers in een mega hoog tempo!

35. Daar ga ik dan richting Rv27 en Langrumpa, terwijl mijn ski’s diep de sneeuw in zakken

36. De rechtse hut midden in beeld is Langrumpa. Ook dit pad is verduidelijkt met kvisters

37. Het pad langs Langrumpa eindigt bij Rv27 en gaat daarna verder mét kvisters over een vlak veld en stijgt dan pittig. Ppppffffffffff. Maar…. die rechter kant wil ik niet op. Ik sla links af

38. Wát een uitzichten onderweg

39. Muen is overschaduwd door het bergje waar ik overheen moet

40. De kvister-route van Langrumpa naar Fremme Uksan. Het spoor lijkt wel voor één-benigen. Het is lastig lopen, met de ski’s onder de sneeuw

41. Die vergezichten! Zon en dikke vorst? Super zicht!

42. Jotunheimen in de verte

43. Langrumpa nadert, met links de slingerende Rv27

44. De laatste Duitser (zwart stipje midden) gaat net over her randje. Haaaaa, ik haal de mannen in! Later drink in mijn laatste toddy op bij Fremme Uksan, waar de heren verbaasd opkijken dat ik opduik

45. Hier kom ik vandaan, helaas ook weer heuvel op en af

46. Ik ben Rv27 overgestoken. In de verte zie je vaag Gråhgødby nog liggen, dichterbij Langrumpa rechts

47. Straks kom ik weer op een ordentelijke loipe terecht, die van Fremme Uksan rechts naar links omhoog loopt (ggrrrr)

48. Langlaufers in de loipe! Help, ik kom snelle mensen tegen!

49. De paal van Fremme Uksan. Van Gråhøgdby tot hier is het 4,5 km. In een loipe een makkie, maar over een kvisterpad is het andere koek

50. Ik loop over de loipe via Bøllia naar Øygardseter. Wel even lekker dat laatste stuk over zo’n ingesleten pad!

51. In de verte de skihelling. De lift bij Spidsbergseter draait! Als ie dat nu ook niet zou doen, wanneer dan wel?

52. Het laatste stuk naar de p-plaats langs Rv27 is een kvisterpad. Dat ieniemienie stukje kan er nog wel bij

53. Ik rijd tergend langzaam voor de Noor achter mij langs Muen. Ik wil zien of die Noor nu ergens is afgedaald en de slalommen zichtbaar zijn. Hij heeft geen mede-slachtoffer gevonden op Gråhøgdby, want Muen is ongerept

54. Bijna op Solhaug met een berg op de achtergrond die óók lonkt op de Bjørkebollen route voorbij Atnabrua. Eerst deze fantastische dag laten inzinken. Het wordt morgen 2° kouder….