1. Op donderdag de 14e zit meneer Eekhoorn wéér op de plank, nadat ik met -15° in mijn pyjama de voederplanken heb gevuld. Op die grote, groene koelhuislaarzen (met stalen neuzen, zodat je geen gekneusde tenen krijgt als er een diepvrieskip op valt). Neem van mij maar aan, dat ik dan een hoogst flatteuze verschijning ben. Mét muts op de kop. Mijn oren zouden er af kunnen vriezen! O ja, de Grote Bonte Specht-vrouwtje heeft het kersthart ontdekt! |
2. Deze Pimpelmees hangt aan de zaadbol, die officieel voor Goudvinken is. Maar… die laatste sukkels keuren die heerlijke, vette ballen geen blik waardig. Ondanks mijn pinda-allergie (mijn vogelliefde gaat écht ver!) heb ik pinda’s opgehangen, voor aanvulling van het vetgehalte van de gevleugelde vrienden op Solhaug |
11. Bengelende Julenisjes |
12. Decembermaanden blijven bijzonder voor mij. De Noren zitten midden in de kerstsfeer. Kerstmuziek van o.a. Frank Sinatra galmt door de keuken, terwijl ik mij op de pepperkakene werp. Die muziek herinnert mij aan schoonvader Hans, die verknocht was aan dit genre. Hans en ik hebben leuke boevenstreken uitgehaald, zoals kikkers vangen op Terschelling als twee volwassen mensen. Lang, lang geleden. Dat komt allemaal terug als de NRK-radio “rom-jul” viert.
December-viering doet mij ook denken aan het jaar dat ik in kritieke toestand in het ziekenhuis lag en eigenlijk opgegeven was.
Blijkbaar waren mijn ouders gewaarschuwd. Zij zaten aan het voeteneind van mijn bed, met hun grijze winterjassen nog aan. Toen snapte ik, hoe ik het voor stond.
Ik werd daarna pas weer “wakker” van de oliebollenlucht, terwijl de specialist op zijn knieën naast mijn bed op de grond zat. Hij bad voor mij. Bijzonder! Ik overwon.
Onkruid vergaat niet en met twee kleine kinderen, was ik nog niet van plan om op te stappen.
Drie maanden later moest ik weer geopereerd worden. Diezelfde specialist zei toen: “Er komt een dag, dat als je mij tegen komt op een zeebrapad, je door wilt rijden!”. Die dag brak aan. Zeker 20 jaar later.
Hij stak over en ik sprong uit de auto. “Dokter, wat leuk dat ik u zie, weet u wat u ooit tegen mij zei? Maar ik ben gestopt!”.
Hij antwoordde: “Ah, de moeder van David en Thomas! Het gaat goed met jou, wat fijn!” Bijzonder, de man die mijn leven redde én die van David!
Moeder was de 17e jarig. Die dag kan nu ook bij de december-herinneringen.
Genoeg fijne mensen en herinneringen om in de decembermaand bij stil te staan.
|
Comments
Juletre op Solhaug — No Comments
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>