1. Op de 9e gaan we dan eindelijk, nadat we het vee hebben begluurd, te ski. Op Setningen zijn ijsvissers een maaltje bij elkaar aan’t garrelen

2. We rijden over Rv27 naar Rondetunet

3. Ik had hier bandensporen gezien, dus “het moet kunnen met die VW-bus”, denk ik. Dan begint onze dag niet zó steil. Tja, na een paar meter zakt de bus té diep in de sneeuw

4. Ik rijd als een angsthaas snel achteruit. De afdruk van de bodemplaat staart mij aan. Die banden? Die waren van een brøyter. Oi, oi, oi

5. We lopen met stijgvellen omhoog, want het is er steil! Maar ik beloof Henny, dat het pad naar Hamsuns huis een “makkie” wordt. Hahaha, het is mijn dag niet…

6. De plaatselijke skivereniging heeft een spoor getrokken

7. Henny heeft een steentje in haar schoen. Klein intermezzo op deze zonnige dag

8. Op de bordjes van foto 6 zie je, dat het hier om wandelpaden gaat. Ik loop hier zomers vaker. Mooi gebied! Nu hangen er rode blokjes in de bomen voor de skiërs

9. Het wordt helemáál niet vlakker! We blijven maar stijgen en stijgen

10. Kwestie van kiezen op elkaar en doorstappen op die stijgvellen

11. De zon vrolijkt ons op

12. De witte bergen van de Rondane glimmen er over. In Nederland is het “bieten-weer”. Zielig!

13. We komen bij de splitsing naar het huis van Hamsun. Balen! Dat gaat steil naar beneden, terwijl ik een glooiend dal in gedachten had volgens de kaart

14. De Noren zeggen: “Bij twijfel, schaam je niet, keer om!” Dus dat doen we dan maar

15. Tussen de bomen door ligt de Rondane in de zon te bakken

16. We gaan ergens anders te ski, waar we geen halsbrekende toeren hoeven uit te halen

17. Op het bandenspoor van de brøyter komen we naar beneden. Ik loop nog een stuk op de stijgvellen, maar zelfs daar glijd ik op door. Niet handig

18. De VW-bus brengt ons richting Venabygdfjellet, waar het allereerst ook niet zo onze dag lijkt…. cliffhanger 😉

19. Track Rondetunet-links-van-Rv27