1. Een karig nest was het van de Fidecula Hypoluca, dat aan de oostkant hing. Op de piano op WH20 liggen al 2 nesten, dus ik zal deze maar op Solhaug houden 😉 |
2. Dit beter opgebouwde nest kwam van de noordkant. Een paar weken geleden hield een specht mij wakker, maar of dit nu een specht-nest is? |
3. Gisteren zag de oostkant er zó uit. Reeds afgeschraapt, schilderklaar dus |
4. Het was even doorzetten, maar het donker bruin zit er op! Nu het keukenraam nog wit maken |
5. Mari-Anne kwam vandaag een blik op de start van de noordkant werpen. Die antenne mocht er af. Maar… zij moest weg, op de seter (geitenboerderij) helpen. Oeps, want de rest was ook hier schilderklaar c.q. geschraapt |
6. Vanavond stoof ze de hut hier binnen. “Hoe heb je in hemelsnaam die antenne alleen naar beneden gekregen?” Gewoon, geborgd aan een touwtje. Nederlandse slimmigheid 😉 Want ik laat mij door een antenne niet hinderen |
7. De noordkant zit in de donker bruine beits. Ik ben rond!!! Nu ook deze ramen nog witten |
8. In de pauze tijd voor bloemenfoto’s op’t erf. Deze lieve roze bloempjes zijn ieniemienie-klein! Ze kruipen over de grond naast de hut |
9. Deze bloeiende stengels noemen ze hier “Harerug”. Grappige naam. Komt op veel plaatsen in de wereld voor en is eetbaar. Dan weet je dit maar voor in slechtere tijden! |
10. Een mooie dagafsluiting! Terwijl ik met Harco telefonisch de dag doorneem, zit dit zwaluw-echtpaar op de elektriciteitsdraad te tortelen. De lieverds! |
Du er en fantastisk dame. Så glad du har kommet inn i mitt liv
Hé collega schilder, je bent goed bezig!
De groeten van Pruis, hij kende jouw verf niet.
(Ik had weer een nieuwe pot nodig)
T wordt supermooi bij jou!
Til Mari-Anne: i like måte!
Dank voor de groeten van Pruis. Het klopt dat hij Butinox niet kent. Dat is een Nordisk verf. Mari-Anne vroeg of het bij ons goedkoper was, dan kon ik het uit Nederland meenemen. Nou… niet leverbaar in Nederland, terwijl het “mooie” verf is. Zal wel een té grote concurrent zijn van AKZO-NOBEL. Ik kon de Butinox via België kopen. Dan kwam het ook uit Noorwegen. Mijl op zeven en niet goedkoper. Inmiddels ben ik een bekend gezicht bij de professionele verfboer in Ringebu. Je weet wel, waar je een deur op de toonbank kunt leggen, zonder een spier te vertrekken en dan leest hij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, de verfkleur elektronisch af. Hij merkte toen wél op, dat het eenvoudiger is om voortaan lege blikken te bewaren… óf een foto van een nieuw blik te maken, waarop het etiket nog leesbaar is.