1. Kjell Aukrust, hier aan’t oefenen met zijn 1e illustraties, besloot na het lezen van Snorres Kongesager, om illustrator te worden. Snorre heeft een lijvig boekwerk gemaakt over vroegere veldslagen. Ik moest het soms wegleggen, als er teveel afgehakte lichaamsdelen rond slingerden

2. Vooral de sagen over Olav de Heilige en de tekening op blz. 178 van Snorres boek, zetten Aukrust op het teken-pad. In één week zoveel raakvlakken met mijn boekenkast! Want ik heb er Snorre staan en ben héél nieuwsgierig wat blz. 178 biedt!

3. De broer van Kjell was uit ander hout gesneden. Meer het boekhouderstype. Hij speelde een belangrijke rol in het leven van Kjell. Ik vind de Alvdaltrilogie, bestaand uit Simen, Broren Min (mijn broer) en Bonden (de boer) het mooiste van zijn werk om te lezen. De figuren Ludvig en Solan zijn vast bekender. Daar zijn ook films van gemaakt. Noorse kinderen zijn er verslaafd aan! Maar geef mij maar de humoristische tekening over het (boeren)leven in Alvdal van vroeger!

4. Hier maakte Aukrust zijn illustraties mee. Ik heb de losse serie over de karakters, die in Aukrust zijn boeken voorkomen, vandaag “gescoord”. Volgende keer als ik naar Solhaug ga, neem ik de boeken van Aukrust mee. Het voelt beter, om die boeken hier opnieuw te lezen

5. Met deze machine schreef Aukrust de verhalen bij zijn tekenwerk. Hij werd geridderd voor zijn werk door de Noorse koning, maar Kjell kreeg ook een hoge onderscheiding in Italië, waar hij veel over schreef en tekende

6. Dit is dan één van die karakters. In het volgende blog zie je foto’s van de originele illustraties die in het museum hangen

7. Voor de Noordgangers heb ik dit gebed van Ludvig voor Solan uitgelicht. De tekst zit vol met humor! Niet leesbaar? Ga naar Alvdal!

8. Aukrust : “Dank voor mijn kinderjaren met Simen, de boeren en mijn broer. En dank aan de leraar van de school, Ivar Storeng, die er voor zorgde dat alle rivieren in Azië in mij werden gepompt. Die kan ik nog zó opdreunen. Ik heb deze als een kostbare schat mijn leven lang bij mij gedragen. Ik heb ze allemaal kunnen benutten. En een warm dankwoord voor Sandebakken, Barnelosjen (logerende kinderen), Steigela en de Meierisalen (melkruimte).”