1. Op de 6e juni zie ik het bordje naar een kerk in Tynset. De deur is dicht. Daar baal ik van! Naast de kerk zie ik een officieel gebouw. Even later heb ik de koster gevonden, die best met mij mee de kerk in wil. Super!

2. Hier vond ik de koster. In dit bijgebouw organiseren ze van alles en nog wat om de gemeenschap bij elkaar te houden. Zoals Noorse wafels eten. Gewoon gezellig dus.

3. We wandelen samen naar de kerk. Eén van de vier kerken in Tynset, maar wel de grootste, vertelt hij trots. Om de week komt een “prest” (niet te verwarren met het Nederlandse woord priester, het zijn Lutherse kerken) een dienst geven. Net als in vroegere dagen reizen de “prests” nog steeds rond.

4. De kerk krijgt een nieuw orgel. A.s. donderdag worden er duizend pijpen afgeleverd, allemaal zorgvuldig genummerd. Het is een 2e handsje uit een Deense kerk. Nu wordt er op een vervangend orgeltje gespeeld, zie rechts op de foto tussen de 2 rechtse pilaren in

5. De prest stond vroeger op deze preekstoel

6. Nu staat hij/zij hier, dichter bij het volk. Den Norske Kirke is een staatskerk, maar staat formeel niet meer onder leiding van de koning. De kerk is van het volk

7. Twee van deze houtkachels, ieder aan een zijkant, hielden vroeger de kerk tijdens een dienst op temperatuur

8. Via die kachels werden deze buizen verwarmd, zodat de kerkgangers warme voeten hadden. Dat mag nu niet meer, omdat kinderen er hun handen aan kunnen branden. De kerk wordt tegenwoordig elektrisch verwarmd “vanwege allerlei nieuwe voorschriften”

9. Dit is de tekening van het nieuwe orgel. Het is klaar in oktober. “Dan moest ik maar terugkomen, hoor!”

10. Ik loop nog een rondje rond de kerk om oude graven op te speuren.

11. De vrouwelijke hovenier (vrijwilligerswerk!) is druk in de weer met het strooien van kunstmest. Het ziet er, net als op andere Noorse kerkhoven, tiptop verzorgd uit!

12. In oktober mij maar weer tussen 10 en 14 uur melden, zodat ik het nieuwe orgel kan bekijken. Of wat dacht je van een dienst bijwonen, Eshuis?