1. De oudere jongeren onder ons kennen dit fenomeen op Nederlands platteland nog wel: een poepdoos in een houten huisje, ergens op het erf. Noorse (DNT)hutten hebben ook een “utendo”. Dat betekent, dat je ‘s morgens bij hoge nood je aan moet kleden en mét stokken naar de utendo moet bewegen

2. De afdaling naar de poepdoos tijdens het ochtendgloren is een expeditie. De sneeuw is bevroren en spekglad. Hoge nood of niet? Je moet éérst voldoende kleren en schoeisel aantrekken. De poepdoos is gelukkig uitgegraven door DNT-vrijwilligers, dus bereikbaar voor simpele zielen met hoge nood

3. Op 3 april glijden we van Gråhøgdsbu naar Jammerdalsbu. Over deze vlaktes en bergen. Van de ene naar de andere DNT-hut

4. De paaltjes (achter mijn rug) die de zomerroutes aangeven, komen nog net boven de sneeuw uit. Wij kunnen die zomerroutes niet volgen. Het winterpad, dat wordt aangegeven met prikken, vermijdt zoveel mogelijk de bergtoppen

5. Het ijs op de sneeuw is gesmolten. Tijd voor een andere “smør” onder onze skies. Van SWIX uiteraard!

6. Wellicht tijd voor een koekje?

7. Wij volgen de Trolløypa richting Sjusjøen. Vanwege de blaren komen wij daar niet, maar het was wél de bedoeling!

8. Kompas, kaart… navigeren is belangrijk. Slaat het weer om en jaagt er sneeuw of mist over de fjellet? Dan moet je wél weten waar je zit!

9. Ook te voet blijft de omgeving zó veranderlijk!

10. We denken er over om een pulk te kopen, want deze rugzak is zwaar genoeg. Achteraf zat er zelfs nog té weinig in. Nóg meer tape, verband een volgende keer….

11. Mijn rugzak is een makkie. Maar daar kunnen we alle weersomstandigheden niet mee “winnen”!

12. De laatste uren naar Gråhøgdbu

13. Wij maken deze huttentocht nu, omdat de Noren losbarsten vóór Pasen. Dan zitten de hutten vol. Dus langzaam inslijten met de nieuwe skischoenen zit er de 1e week niet in. Helaas, achteraf

14. Vlak voor Gråhøgdbu komen twee pulken voorbij, voortgetrokken door twee en drie sledehonden. De eigenaren slapen met ons op Gråhøgdbu, de vijf honden buiten. Zwaar verankerd, want deze honden zijn jagers. Laat je ze los, dan gaan ze op jacht naar rendieren of elanden. Of misschien een “rype”. De witte winterhoen die soms fladderend opstijgt voor onze voeten.

15. Humor! Dit is Friisvegen, of wel vei 385 naar Måsåplassen. Stengt, uiteraard! Wij stappen er overheen

16. De twee pulken met twee Duitsers en vijf sledehonden snellen voor ons omhoog naar Gråhøgdbu

17. Welverdiende rust. Uiteindelijk voor 5 honden, 2 Duitsers, 2 Noren en 2 Nederlanders in 2 hutten op Gråhøgdbu

18. En dan het DNT-papierwerk: de lidmaatschapsnummers invullen, waar kwam je vandaan?, waar ga je naar toe? en wat heb je in de hut opgegeten? Je vult een papier in met de overnachtingskosten en jouw aanval-op-de-eetschuur en dat papier gaat in een kluis. Na een aantal maanden krijg je de rekening gepresenteerd door de DNT. Ex kaarsen, ex water (hahaha), ex hout voor de kachel!