Op 5 januari is het het mooiste wandelweer dat ik mij kan bedenken. Frisse winterlucht, geen zeemist. Maar het is de eerste 5e dag van 2017 weer een Mantelzorgdag. Ik tuf in de VW-bus de Afsluitdijk over. Nog twee uur te gaan naar moeder. De ontwakende zon helpt mij op weg. In de standaard naast het stuur staat een thermos met koffie. Al tuffend vul ik mijn beker met melk en koffie. Je zult maar zo’n bus hebben als mantelzorger!

Bij Kornwerd is het daglicht geland. Die grote witte vlek op de foto is een mega luxe jacht, dat richting Makkum wordt gesleept. Mooie reden om nog eens uit te stappen, want zitten is de grootste straf voor mijn neuromodulator. Die vindt het fijner als ik op sjouw ga of zelfs bergen beklim.
Statisch zitten achter het stuur? Je hoort het masjientje in mijn lijf sputteren.
En dan weet ie nog niet eens, dat ik 1x per week op een vaste dag oppas-oma wordt!!! Helaas ook niet naast de deur. Van mantelzorger naar oppas-oma ziet er op de wegenkaart uit als een driehoeksverhouding 😉
Eén ding hebben de ritten gemeen: de thermos gaat lekker mee de bus in!