1. Harco op weg naar Pico del Puerto / Pic-entre-les-Ports, 2476 m

3. De dag waarop ik eindelijk “mijn” ijsblauwe bergmeer zag, begon met een kleine ergernis. Deze camper stond nét buiten het terrein van de camping, maar kwam de volgende dag wél alles lozen. Vermoedelijk heeft hij er wel een paar euro voor betaald, maar toch…

4. Leuker is deze foto. Hoe meer lange afstandslopers zich verzamelen, hoe meer VW-busjes er staan! Meestal zonder “dakkie”. Op San Nicolás de Bujaruelo aan de GR11 en GRT30 stonden er doorgaans 4!

5. Harco gaat nog ff naar onze VW-buuf (héél in de verte, die blauwe VW-bus) om te vragen of de reparatie nu gelukt is. Ja, het water zit nog in de auto. Hij vertrekt het dal in en wij te voet naar de GRT30

6. Harco vindt mij té gek met mijn Teletubby-muts op. Puh, maar ik heb geen koude oren en ze worden ook niet doof van de wind die door de canyon giert

7. Hier stroomt de Rio Ara, tenminste, daar gelooft deze Spaanse vliegvisser in, die met dappere stappen op zoek gaat naar water

8. Wij gaan serieuzere zaken doen: Een deel van de GRT30 lopen, dan afbuigen naar Lapazosa om bij het eerste bergmeer te eindigen. Tenminste… dát dachten we nog bij vertrek. Onze plannen zijn zo veranderlijk als de wind…. kijk/lees dus verder

9. Harco huppelt bijna naar boven op de GRT30

10. Een indrukwekkende en afwisselende route

11. We hebben allebei een dikke (maar zeer elastische) broek aangedaan, want het was koud ‘s ochtends. Ik heb handschoenen aan, die later wat snotterig in beeld komen. Neeeee, ik schaam mij nergens voor

12. Mooi staaltje natuurkracht

13. Achteraf is dit ons reisdoel, ná dat ijsblauwe bergmeer: been there, done that!

14. Op weg naar de Spaans-Franse grens, pal tegenover Cirque de Gavarnie

15. Aan bergtoppen geen gebrek daar

16. Met dalen tussen de bergen, waardoor tijdens WOII mensen vluchtten

17. Soms is het pad redelijk beloopbaar zoals hier, soms nog geen geitenpoot breed

18. We komen zo zoetjes aan boven de boomgrens

19. Er zijn ook stukken waar je hoopt, dat je niet naar beneden glijdt op het losliggende gesteente

20. Niet té vaak naar beneden kijken 😉

21. Ik doe het prima en ben goed gemutst!

22. Harco stapt stevig door met zijn rugzak met elementaire bergzaken. Tuuuurlijk, wc-papier en opbergzakjes (papier mag niet achterblijven voor het aangenaam verpozen), naast overlevingszaken en serieuze EHBO

23. Kleine avalanche bij de overburen

24. En nu dan mijn snot. Kijk, het is super handig om met handschoenen te lopen als je snotverkouden bent. Kan die zakdoek mooi in mijn zak blijven zitten. Spaart gefrummel met zakdoekjes

25. En in al mijn onschuld zit ik dan toch maar mooi boven op de berg, klaar voor een voedende reep uit Harco’s rugzak. Dan is deze tenminste ook weer een paar gram lichter!

26. We zijn inmiddels van het GRT30-pad af en lopen over een stippellijntje op de kaart richting Ibán de Lapazosa. Dat ijsblauwe bergmeer op Spaanse bodem

27. Het pad wordt nu aangegeven met gele verf, mits je op het goede pad blijft… en daar zit een klein probleempje bij ons….

28. Richting meer

29. Wij horen “aaah en oooh” uit het vliegtuig komen dat over de Pyreneeën vliegt

30. Check, check! Het ijsblauwe meer, luisterend naar de naam Ibán de Lapazosa, 2255 m

31. Maar dan is dat meer niet genoeg. We willen eigenlijk wel naar Gavarnie kijken, over de rand van de berg “Puerto de Lapazosa”, 2335 m

32. Daar treffen we de grens aan! Tijd om onze stokken ff rust te geven

33. Nu terug of… over de bergkam naar dat vreemde bouwsel verderop? Shit, wij weer! We leren het nooit af om ons zelf op het afgesproken pad te houden!

34. Via Pico del Puerto op 2476 willen we over de bergkam naar deze top lopen. Dat is de Puerto de Bujaruelo o de Gavarnie. Mond vol, maar dan heb je ook geen tijd voor knikkende knieën op die smalle bergkam

35. Een cadeautje! Twee ijsblauwe bergmeren! Een op Spaans grondgebied (foto 30) en de andere op Frans (Lac era Uho o des Espécieres). We zagen in het dal de P-plaats van de skipiste van Gavarnie liggen

36. Op naar de volgende pic

Harco op weg naar Pico del Puerto / Pic-entre-les-Ports, 2476 m

38. Eeuwige sneeuw richting Gavarnie hoort ook bij deze hoogte

39.

40. De hoogste pic gehaald! Pico del Puerto. Vet dik tevreden met mijzelluf

41. En hier besluiten we op 2476m + 30 stenen, om het laatste stukje over de bergkam ook maar te belopen

42. Dat ziet er zó uit met Harco voorop richting dat bouwsel wat ons lonkt

43. Puerto de Bujaruelo o de Gavarnie, 2272 m

44. En toen hadden we een “klein” probleem… we waren het pad kwijt. Hoe nu naar beneden, wat aan alle kanten stijl is. Gats!

45. Aan de overkant zien we het flink betreden GRT30-pad, maar dáár hebben wij niks aan. Blijken we toch nog wat aan onze alpineski-techniek te hebben… we roestjen zigzaggend naar beneden. Puf

46. Eenmaal beneden met knikkende knieën over stenen die om het hardst met ons mee afdalen, maak ik nog een foto van onze afdaling.

47. Het was grensoverschrijdend, die afdaling, maar zo kwamen we wél bij een 2e grenspaal tussen Spanje en Frankrijk. Deze keer tweetalig!

48. Braaf het goede pad op!

49. Nog wat resten om vee te verzamelen

50. Heerlijk zo’n duidelijk pad!

51. Duidelijk, maar niet altijd vlotjes te belopen

52. De GRT30 terug naar huis (Refugio)

53. Er lopen voornamelijk koeien in dit deel van de Spaanse Pyreneeën. Nog vaak met een kalf!

54. Deze koe doet een wedstrijd met Harco wie het eerst beneden is. Hij loeit er hard bij. Waarschijnlijk wil zij dat wij de benen nemen!

55. ‘s Nachts als het kouder wordt kruipen de beesten dicht tegen elkaar aan op dergelijke plekken. De grond is daar omgewoeld.

56. Geen stoflongen maar stofbenen!

57. En dan de beloning na 7,5 uur lopen: twee ijskoude biertjes in de Refugio der Bujaruelo op de splitsing van de GR11 en GRT30. ‘t Is maar, dat je niet zoek raakt in de Pyreneeën!