Inwendige batterij neuromodulatie, systeem Medtronic, MRI-compatible, met extern laadstation

Donderdag de 30ste zijn de hechtingen van de verticale en horizontale snee er uit gehaald. Zó, dat is een verbetering!
Maar… toen ik mijn “dagboek” inleverde over de periode na implementatie van de externe neuromodulator, was de beslissing over wel/niet inbouwen op het MCL snel genomen!

Ik mag a.s. maandag 4 juli opnieuw logeren in het MCL. Dan wordt het systeem definitief ingebouwd en verdwijnt de accu ← onder de horizontale snee die er al zit in mijn bil.
Zijn de hechtingen er nét uit, gaan deze er een paar dagen later weer in. Zo houd ik de pijnspecialist mooi aan het freubelen met naald en draad 😉

R2-D2 met interne bedrading en accu

Maandag ga ik volledig onder zeil. Daarna is het op mijn kiezen bijten. Ik ben gewaarschuwd. Want het plaatsen en leren voelen van de batterij en de “kroonsteen” kan wat tranen kosten.
Zolang het hier op het eiland niet tot een overstroming leidt, vind ik het acceptabel.

Dinsdag hopen we weer op WH20 te landen.
Dan zit er voldoende breedspectrum en anti-afstotingsmiddel in mijn lijf gepompt én… het belangrijkste: ik gá er voor na ruim 8 jaar teveel pijn en teveel pillen!

Natuuuuurlijk is het resultaat nu bijna optimaal met de volle dosis medicatie er naast, waarmee een paard plat van in de wei ligt. Dat blijft de komende zes maanden nog zo.
Pas dan ga ik samen met het Pijncentrum van het MCL afbouwen. Waarschijnlijk tot 50% en 50% pijnreductie. Maar… dan krijgt Morfi wél als eerste een forse schop onder zijn kont!
Hier sprak uw R2-D2