Ziek er in, gezond er uit?
Dat zou je verwachten, als je behandeld of opgenomen wordt in een ziekenhuis. Zo gezond als een vis er uit!
Maar… er is hier enige twijfel gerezen! Die twijfel kwam in eerste instantie uit de mond van de pijnspecialist van het MCL. En toen viel er ineens bij mij een kwartje in mijn 8-jarige pijngeschiedenis.
De pijnspecialist zag de lijst met mijn allergie voor medicijnen en verdovingsvloeistoffen ↓ en krabde op zijn hoofd.
Hij vroeg wat mijn reactie was. Nou, vertelde ik, jaaaaaren geleden kwam ik bij de tandarts en kaakspecialist met een dikker bekkie naar buiten, dan toen ik mij op de stoel vlijde. De boosdoener was al snel duidelijk: de verdovingsvloeistof Lidocaïne.
Na de operatie vanwege het CTS (beknelling pols) stond ik na een paar uur huilend op de stoep bij de huisarts, die zorgwekkend naar mijn dikke arm keek en mijn tranenvloed. Oeps dus, 3e keer.
Niet zo handig, als ze juist ruimte willen maken bij beknellingen!, zoals het CTS en in die krakkemikkige rug van mij.
Bij de neurochirurg in Tilburg ging een lampje branden. Hij gaf een dermatoloog op het WFG in Hoorn opdracht om naar een vervangende verdovingsstof te zoeken. En die wordt nu zo’n 8 jaar gebruikt. So far so good, zou je denken, toch?
Maar… gaat het nu zo goed na al die ingrepen die ik in die 8 jaar heb gehad?
Nee! Neem nu de moeder van een vriendin die 91 jaar jong is. Twee zenuwblokkades in één maand en zij huppelt achter de rollator het ziekenhuis uit?!
Wat mankeert mij, dat ik na iedere blokkade zeker drie weken van de pijn door het gaas heen eet? Stijf sta van de opiaten om het een beetje leuk te houden?!
En ik ben nog wel 30 jaar jonger!
Of die dame die in Tilburg na een blokkade de behandelkamer uitliep, op weg naar haar werk? Hoe kan dat nou?!!!
De pijnspecialist op het MCL pakt het gelukkig serieus aan, voordat we aan de neuromodulatie beginnen. We duiken samen in het scherm en zien, dat de geadviseerde vervangende stof voor Lidocaïne uit dezelfde verdovings-familie komt! BOINK!
Is deze verdovingsstof misschien de verklaring voor 8 jaar lijden? Want na iedere ingreep kwam ik er eerst drie weken slechter uit, dan dat ik het ziekenhuis in ging.
Zou het kunnen zijn, dat het opzwellen c.q. de allergische reactie na ong. drie weken is verdwenen en de onderliggende blokkade wél zijn werk deed? Want na die drie weken “ging altijd ineens de knop om”. Van pijnscore 9 naar 4/5. En dan LEEF ik weer een paar maanden. Wil je geloven hoe fijn dát is????
De pijnspecialist wil opheldering voordat hij mij 2x onder de scalpel heeft voor neuromodulatie.
De 1e operatie staat op de rol voor 20 juni ↑, maar… dan moet de dermatoloog zijn huiswerk hebben gedaan en komen met een nieuwe verdovingsfamilie die voor de ingreep op mij is uitgetest.
Hij mag dus niet op mij lijken… de eeuwige spijbelaar!
Zal ik a.s. maandag de dermatoloog met extra huiswerk opzadelen?
Ik kreeg regelmatig Oxycodon als pijnstiller voorgeschreven. De laatste keer vond ik het welletjes! Waarom word ik zo moe van die “troep”? Waarom zo droevig en krijg ik zo’n kort lontje?
In overleg met de pijnspecialist en apotheekhoudende huisarts (in mijn geval een aanrader!) wordt de Oxycodon vervangen door morfinepleisters. Wat denk je wat? De zon gaat schijnen, ik krijg weer energie en ben (bijna) het lieverdje in huis.
Terwijl ik de bijsluiter van Oxycodon opruim, valt mijn oog op de volgende txt: “Niet innemen…. als u allergisch bent voor pinda …… écht waar, het staat vetgedrukt.
Leest dan niemand die mij pillen voorschrijft de inhoud van de Medikaart die met rode letters in alle systemen is opgenomen????
Raden wat daar namelijk staat naast die waslijst met medicijnen?: “Voedingsallergie: pinda’s”.
BOINK
Ha Nardi,
Je vraagt je inderdaad af waar artsen die (zware) medicijnen voorschrijven mee bezig zijn en of ze wel eens checken wat een patiënt allemaal aan pillen geacht wordt te slikken en of die pillen wel geschikt voor die patiënt zijn. Gezien jouw verhaal en dat van vele anderen komt van dat checken vaak niet veel terecht. Het bewijst des te meer dat je altijd heel goed ook zelf bijsluiters moet lezen en dat je er bij artsen altijd heel duidelijk om moet vragen of je een middel echt veilig kunt gebruiken en of ze dat gedegen met jou en een apotheker willen nagaan.
Ik ben benieuwd wat voor staartje jouw post krijgt voor je behandeling.
Groetjes,
Marjan
Er is een apotheekinloop op het MCL. Ik kan daar maandag inlopen als ik er toch moet zijn en vragen of ze met mij mijn medicatie willen doornemen, maar… ik mag vóór en zeker 6 maanden na de neuromodulatie-operatie niets veranderen in mijn medicijnschema, heeft de pijnspecialist bevolen.
En daar zit ik dan nog zo’n 8 maanden met mijn dagelijkse bergje en wekelijks vullen van mijn medicijndoos + morfinepleisters. Confronterend.
Nu ben ik nooit zo’n brave “volger” geweest, denk graag zelf ook nog na (maar slik braaf wel dagelijks het schema, hoor!) en heb uit recalcitrantiteit mijn morfinepleister van 10 naar 5 mgr gewijzigd.
Dat is simpel. Ik bel mijn apotheekhuishoudende huisarts en vraag om 5 mgr. Niemand piept!
Nu zit ik op de zure blaren, want de pijnscore gaat duidelijk de verkeerde kant op.
Ik bel weer en spreek het antwoordapparaat van de huisartsapotheek in en vraag om een doosje 10 mgr.
Zó simpel is het Marjan!
Harco heeft mij eens gefilmd, toen ik in bed lag en mijn ledematen alle kanten opvlogen. Fraai voorbeeld van: “Pijn onder controle, maar patiënt is helaas overleden”!
En natuurlijk ben ik naar spreekuren van apothekers geweest. Ik heb zelfs een vraag ingediend op de website van de KNMP. Mijn conclusie: er is onder de vakbroeders weinig bekend over “wat doen deze pillen te samen met deze patiënt”.
Wellicht is er voldoende rattenonderzoek gedaan, maar dat is niet 1 op 1 op de mens te vertalen, want die mens zit niet in een geconditioneerd kooitje.
En er is vast geen rattenonderzoek gedaan op basis van de inhoud van mijn wekelijkse pillendoos. Want die rat legt dan het loodje in zijn kooitje!