Graag samen koffie op MCL

Terwijl Harco en ik ← deze tekst lazen op het MCL (Medisch Centrum Leeuwarden) hadden wij vandaag een “goed pluisgevoel”.
En dat “goede pluisgevoel”, werd ons vandaag op het Pijncentrum verteld, speelt een belangrijke rol bij neuromodulatie! Je weet wel, dat inbouwen van dat pijnkastje en leiding met AB-tje.

Mijn hele werkzame leven ben ik actief geweest binnen de patiëntenbeweging. Zoals de Cliëntenraad Academische Ziekenhuizen (CRAZ), de Patiëntenfederatie NPCF en als oprichter van Patiëntenorganisaties.
Het belangrijke issue “de patiënt als volwaardige gesprekspartner” loopt daarom als rode draad door mijn aderen.

Aan die “volwaardigheid” ontbrak het tussen het MCA te Alkmaar en mij. De informatie die ik kreeg over neuromodulatie was incompleet en werd summier maar in hoog tempo aan mij opgedist. Hoewel mijn vraag “of de patiënt nu centraal staat of het budget van het ziekenhuis?” het gesprek wél deed stokken.

Om te vechten vanuit de Patiëntenbewegingen voor een volwaardige rol voor de patiënt is andere koek, dan wanneer je zelf op de stoel van de patiënt zit!
Het kostte mij grote moeite om bovenstaande kritische vraag te stellen. De reactie er op deed geen goed aan mijn “niet-pluisgevoel”.
Ik voelde mij steeds minder patiënt en méér en méér “omzet” worden op het Pijncentrum van het MCA.

Op basis van mijn PNP “Pluis/niet-pluisgevoel” en in overleg met onze huisarts, verhuisde  mijn dossier daarom van het MCA naar het MCL. Ook, omdat het MCL meer methodes kan aanbieden binnen neuromodulatie, dus beter afgestemd op een individu.
Er ligt slechts een Afsluitdijk tussen deze twee ziekenhuizen, maar het is een wereld van verschil!

En met dat PNP voel ik mij ineens weer volwaardig, want lees maar in Medisch Contact, het vakblad van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Geneeskunde KPMG, over PNP! http://www.medischcontact.nl/archief-6/Tijdschriftartikel/105718/Intuitieve-kennis-is-volwaardige-kennis.htm

Het artikel in Medisch Contact draagt de titel “Intuïtieve kennis is volwaardige kennis”. Mijn intuïtie is eigenlijk vandaag al beloond. Het traject van neuromodulatie wordt in Leeuwarden serieuzer aangepakt dan in Alkmaar. Men gaat beslist niet over één nacht ijs!
Er wordt samen met ons gewikt en gewogen. Is er tijdens het denkwerk extra onderzoek nodig? Dan wordt dit gedaan.

Dan duurt het traject toch langer, hoor ik jou denken?
Ja, dát klopt! “Maar…”, zegt men op het Pijncentrum van het MCL… “de slaagkans van neuromodulatie neemt toe, naarmate iedere stap goed is besproken met de patiënt, zodat deze er alle vertrouwen in heeft”.
Want dat vertrouwen blijkt een cruciale rol te spelen in de slaagkans, die met 50% van alle geopereerden toch al niet zo hoog is!

Dit bedroevende cijfer is nieuw voor ons! Net als het gegeven, dat het MCL er niet voor kiest om de twee operaties in “all-in-one” uit te voeren. Zorgvuldigheid gaat voor snelheid.
Het was heerlijk om te horen, dat door neuromodulatie de pijnreceptoren, die door de jarenlange pijnprikkel zijn “omgevallen” in de ruggenwervel, weer in hun oude positie terug kunnen komen.
Als ik zo’n bofkont ben in de toekomst, dan kan de hele zooi weer worden uitgebouwd!