Ik ben al weer een tijdje aan de dope, naast de reguliere pillendoos.
Zolang het helpt om de zenuwpijn redelijk buiten de deur te houden, ben ik happy! Maar… in de praktijk blijkt de ene dope de andere niet te zijn.
Ik vertelde de pijnspecialist tijdens de laatste evaluatie: “Ja, het helpt, maar ik wordt er zo droevig van. Opmerkingen komen nogal binnen. Is er geen alternatief?”

Tijdens dit gesprek spookt een recente opmerking door mijn bovenkamer: “Goh, Harco, wat jammer voor jou dat jij niet op wintersport kunt!”
En daar zit ik dan naast en denk: “Maar ik wil nét zo graag en dan heb ik nog pijn op de koop toe. Moet ik mij schuldig voelen? Maar ik kan toch niks doen aan die zenuwbeschadiging? Denkt de buitenwereld nu, dat Harco door mij aan huis wordt gekluisterd? Maal, maal, maal.”

Die maalstroom is bij mij het gevolg van de opioïden, een synthetisch opiaat. Nu is gelukkig de ene dope niet de andere!
De pijnspecialist schreef een natuurlijke vorm van opiaten voor, namelijk morfinepleisters.
Wát een opluchting! Mijn bovenkamer is rustig, ik val niet meer om van de slaap en…. Harco krijgt de ene gevatte opmerking om zijn oren na de andere. We lachen wat af. Heerlijk!

In 2016 opnieuw papaver kweken? Krijg ik dan korting op de dope?